Denne siden er godkjent
«Tri Gongir tri! I Namn av den
som eig det svarte Velde!
Satanas! Satanas! — Hui! Det brenn!
— No er de baae selde.»
Upp ho lyfter den svidde Hand,
og alt er stilt som Grav.
Daa kjende Gislaug, at Rædsla vann;
det var som ho svimra av.
Alt vingla og vippa og rangt seg vreid;
det dansa Golv og Gruve . . .
Ho fann seg kje att fyrr langt ut i Heid,
Paa Sprang yvi Stein og Tuve.
HO VAKNAR
Daa vart det sagt eit lite Ord;
ho høyrde grant det kviskre Mor.
Daa stillna det i Bringe.
Kva hev ho tenkt? Kvar vil ho gaa?
Ho aldri meir kann Mor si sjaa.
Her er kje langt aa tinge.
Ho maa i Hỳlen springe.
