Fra Landstads "Norske Folkeviser"[rediger]
Hjuxe den stoltaste gard i Saudherad var,
tida sker meg lange
stolt Margit var dottri upå den gard.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Stolt Margit hon reidde seg til kyrkja at gå,
tida sker meg lange,
så tok hon den vegin til fjølli lag.
Det var eg som ber sorgi så trange.
Og som hon no kom fram med bergevegg,
tida sker meg lange,
da kom bergekongin med det lange kvite skegg.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og bergekongin tukkat ein sylvforgyllte stol
tida sker meg lange,
set deg her stolt Margit, og kvil din fot!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Så gav han hennar dei raude stakkar tvo
tida sker meg lange,
og lauv uti bringa og sylvspente sko
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og gentunne tolv dei reidde hennar hår
tida sker meg lange,
den trettande sette gullkrona på.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Så skenkte han i af den klåraste vin,
tida sker meg lange,
du teke dettin honnid og drikk stolt Margit mi!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Så var hon i bergi i årinne ni,
tida sker meg lange,
og hon fødde synir og døttar tri.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og hon fødde synir og døttar tri,
tida sker meg lange,
men Gud skal vite hot eg må lid!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og Margit hon sat med sin handtein og spann
tida sker meg lange,
då høyrde hon Bøherads kyrkjeklokkur klang
Det er eg som ber sorgi så trange.
Aa no hev eg vorid i bergi i fjortan år,
tida sker meg lange,
no lengist eg heim til min faders gård.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Stolt Margit hon talad til bergekongin så:
tida sker meg lange,
aa må eg no få lov til fader at gå?
Det er eg som ber sorgi så trange.
Aa du må få lov til din fader at sjå,
tida sker meg lange,
men du må 'ki vera burte att ern time hell tvo.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Stolt Margit hon gekk den vegin så lång,
tida sker meg lange,
då høyrde hon bergekongin kom etter med hov og tång.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Aa då som hon kom der gangandes i gård
tida sker meg lange,
hennas sære fadir ute for hennar står.
Det er eg o.s.v.
Eg meinar det er stolt Margit, som eg ha' så kær!
tida sker meg lange,
aa kære mi dotter, aa er du no der!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og Thord Hjuxe han talad til dotter si så:
tida sker meg lange,
Aa no hev du vorid burte i fjortan år!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Og gentunne tolv dei reidde hennar hår
tida sker meg lange,
den trettande sette gullkrona på.
Det er eg som ber sorgi så trange.
No hev du vorid burte i fjortan år,
tida sker meg lange,
og me heve gratid fer deg så mang ei tår!
Det er eg som ber sorgi så trange.
Så leidde han in stolt Margit med glede og gråt,
tida sker meg lange,
så sette han hennar i sin moders stol
Det er eg som ber sorgi så trange.
Men då kom bergekongin snegt som ein eld,
tida sker meg lange,
Aa kenne du 'ki heimatt' til boni i kveld?
Det er eg som ber sorgi så trange.
Fare no vel då alle i mit heim!
tida sker meg lange,
no kem eg alli til dikkon meir.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Stolt Margit sette seg på gangaren grå,
tida sker meg lange,
hon gret fleire tårir hell hesten ha' hår.
Det er eg som ber sorgi så trange.
Hon pikkad på bergid med finganne små:
tida sker meg lange,
Statt up mi eldste dotter, skreid loko ifrå!
Det er eg som ber sorgi så trange.
