Gudspjallet aa fyrste joladagen
| Gudspjallet aa fyrste joladagen av , oversatt av Anton Christian Bang |
| Omsetjing av Juleevangeliet frå 1868, ei av dei tidligaste omsetjingane av Bibelen til Landsmål, gitt ut i bladet «Den norske folkeskole», og gjengive på Ivar Aasen-tunet.no |
Lukas 2:1-14
1 Men dat bar til i hine dagar, at dar kom bodord fraa keisar Augustus, at dar i heile verdi skulde ritast mantal.
2 Denne fyrste mantalsritningi byrjade, daa Kyrenius var jarl yver Syrialandet.
3 Og alle gingo at verda ritne, kvar til sit herad.
4 Men upp gjekk ogso Joseph or Nazareth borg til Judæa, til Davids borg, som heiter Bethlehem, di at han var av Davids kyn og ætt,
5 at verda riten med Maria, festarkona hans, som var fremmeleg.
6 Men dat bar til, medan dei voro dar, at dagarne hennar Maria fyldest, at ho skulde føda,
7 og ho fødde son sin hin frumborne, og ho sveipte honom og lagde honom i ei krubba, di at dar inkje var rum fyre deim i gjestarstova.
8 Og dar voro hyrdingar i dette herad, og dei laago ute paa marki og heldo vakor um notti yver buskapen deira.
9 Og sjaa! ein drottens engil stod hjaa deim, og drottens dyrd glimade yver deim og dei vordo ovrædde.
10 Og engilen sagde til deim: Inkje skulo de ræddast, di at eg bodar dykk myken fagnad, som skal vera fyre heile lyden,
11 di at idag vart dykk boren ein frelsar, som er Christus, drotten i Davids borg.
12 Og dette er merket fyre dykk: de skulo finna eit barn, sveipt liggjande i ei krubba.
13 Og strakst vardt dar hjaa engilen ein himelsk herjarfjølde[1], som lovade Gud og sagde:
14 Dyrd vere Gud i høgdom og frid paa jordi i dei mennom, som han hever hugnad til.
- ↑ Mengd, hugsa «Fjøllmennt».