II—tul-kcsk 69 Jskul. Naar Iok11len ser Vaarsoli, so greet han. Naar Joklarne hanga i Ufsen, er Eld i Omnen god. K. Kaka. D’er betre tnrr Kaka en inkje smaka. Den Kaka ein sjølv bakar, er den som best smakar. Kaka kjem vel der, som ho Mo’er vil. (Wilse). -öos P. Syv: Lage kommer hvor Kom vil. kald. D’er betre kaldt en kokande. For kaldt er vondt og for heitt er verre. Kall, n. Di høgre Kall, di hogre Fall. Det fær kvar vera i det Kallet, han er kallad til. Kalv. Det lyt fyrst vera Kalv, fyrr det verd Ku. D’er betre en liten Kalv en ein tom Baas. Kalven gnagar, der han er komen. Kaate Kalvar verda spake Kyr. Svange Kalvar gloyma aa springa. El. — dansa. Ka1ma. Ei stor Kanna tarv stort Lok. Toma Kannor og Kjerringbannor er illt aa verda ute fyre. (Vald.). lappast. Det vil myket til aa kappaft med dei beste. Ein skal so kappsigla, at ein ikkje kollsigler. Kappspringa med Kalvom og kjekla med Kjerringom er mest faafengt. (Trondh.). Kar (Karl). Det er Kar, som gjerer Kars Verk. Naar ein gjerer Kar i Vegen, kjem det Kar atter. o— Naar 1nansender en dygtia Karl, faar maa god Befted tilbaseI. Valdcrs. (Segner lV, 105). Ein kann vel vera Kar, um ein ikkje segjer det sjølv. D’er lett vera Kar, naar det inkje koftar. D’er lett vera Kar, der ingen er aa kappast med. kask. Den kaste kann lenge med Ulukka baska. (:—: Dc::Dyg- tige kan ljaempe lenge mod Ulykken). Nordl. j-—-s Hj
