66 Høgferd-ill Det kann ikkje alle sitja høgst; det lyt einkvar sitja nedst og. Høgferd. Det høver ikkje Høgferd til 2lrmod. Høgferd kostar meir en ho er verd. (Is. Velferd). Høgtid. Det kann ikkje vera all Tid Høgtid. Høgtidi varer ikkje Vika ut. (Ia2d.). høla.“ D’er illt aa høla den, som ein hatar. Høling er vel høyrande, men litet gøymande. (Smigct Hatt sig vel høre, men er lidet verd at agte). Hnna. „Naar Høna heve skrapat, so ser ho paa Kloi. God Wtlse:„Naar 0ønen har sparket, o. s. v. ned Fortlating: Den fatt1se maa strax gril-et1l det han har fortIent). „ — . Den som heve Høna, skal og hava Eggi. Kloke Høns knnna og verpa ute. (Joed.). D’er best aa høya, medan Soli skin. me-Maic1:—y the um shises).—llnderledesiHall.: „Dæ æ best aa høkle, moe Sol’e skin“, o: Ved-si at,gaac (c1. me afsted), medens Sol er oppe- høyta.. Han skal høyra grant, som vil segja sant. Ein skal baade høyra rett og føra rett. (Berg.). Is P. Syo: Fraa Hmlse gjøt vrang Fremsørelse. Høyra og ikkje hugsa er faafengt. D’er mangt ein skal høyra og ikkje herma. Ein skal myket høyra, fyrr Øyro detta av. ogfsa— Ein maa myket høyra, fyrr ein misser Øyra. (Mandal). Di meir ein høyrer, di meir ein gløymer. Høyring er god, men Sjaaing er endaa betre. høya. vEhi1e Idn. Jdn fødet Mannen sin. (o— Flittistlltbeide:tc-tstsiuMaut-). udta1t som oiiim „Jin føde Mannen fiin“. Sdm. ill. Han er ill, som inkje godt vil sjaa. D’er leidt vera ill, naar ingen er rcedd. (Berg). Jll veit, kvar utru bur. El. Jller veit kvat utruer bnr. (DeFine 236).z
