Denne siden er godkjent
Eg er so lett paa Vengen,
og Mons maa sleikje seg um Trut;
kvitt, kvitt, den gamle Drengen,
han fekk so mang ei Sut.
Og um i vide Ringar
Hauken svingar,
eg burt meg kverv og kringar
og slepp av Leiken ut.
Eg lìver Dagar lette
og er fornøgd, aa ja, aa ja!
Kvar Dag eg fær min Mette
som eg det best vil ha.
Pytt, pytt, kven spỳrr um Føda?
Nok i Løda!
Der ligg den rike Grøda;
der kann eg berre ta’.
Og tidt eg fær i Joli
ein Godbit fin av Veslemøy;
og frys det, hev eg Skjol i
det gode varme Høy.
Og so — kvitt-kvitt, Gomaar’n!
so kjem Vaaren;
daa fri paa Vengen borin
eg byggjer Reir paa Øy.
