þat tilgiof hennar eftir rættri tiltolo. En ef ekkia gipte sek heiman oc lætr hon virða fe annarra manna til hæimanfylgio ser. oc ler sa til er atte. þa a hann þat iafnheimillt sem þat er ekkian atte. en ef maðr kuez eigi til þess let hafa þa syni með einseiði. en hæimanfylgia hennar þui minne.
51 Fe konu sinnar scal maðr eigi færa af lande brot nema hon vile. Raða skal hann fe þæirra ollo til þarva þæim. hvarke scal þæirra fire mæla ne firegera annars fe. Slikan rætt a hverr a kono sine sæm a sialvom ser ef henni verðr með ovond misþyrmt. Æigi a kona at synia bonda sinom felags. Nu fær maðr meyiar. eigi mego þau felag leggia sin i millom nema þæir menn iate er til arfs þæirra ero komner. En ef þau ala born til arfs sins. þa mego þau leggia felag sin i millom slikt sem þau vilia. Nu fær maðr ekkiu oc a hon bornn til arfs sins oc ero þau i umegð. oc vil hann þo leggia felag sitt við hana. þa skal hann gera stefno til hovoðs barms monnom barnanna. oc leggia felag þæirra saman at fiarmagne. leggia iorð iorðu i gegn oc eyri eyri igegn. meta oc faung hans hvart þau ero meire eða hennar faung se. Nu ma þar eigi riuva er sua er lagt. en ef þau leggia annan veg felag sitt saman. þa ma riuva hvart sem vil hans ervinge eða hennar. a þa lund at fara a þing fram fyrr en þau have verit .xx. vetr asamt. þa a hann alldrege uppreist þess mals siðan. En ef maðr fær ekkio barnlausa oc ala þau ser bornn saman til arfs sins. þa mego þau leggia felag sitt saman þa skal þat halldaz eptir þui sem logleger vattar vito. Su tilgiof skal kono heimil vera er til hennar var geven. oc vattar vito at lyst var a giptingardege ef hon liver lengr. en ef hann misser hennar við. þa take arvar hennar heimanfylgio en tilgiof falle niðr.
52 Ef ǫreigar ganga saman at landz logom oc aukaz þæim fe. þa a hann tua lute en hon þriðiung. bæðe i lande oc i leysom eyre. En ef annattueggia hiuna misser annars við oc þrytr samkunndo vitne. þa fare þat efter þui sem skyrer i þæim kapitula er maðr sez i uvirðan eyre oc greiðiz þa fe upp eptir logom. En ef maðr kauper iorð með gripom eða lausafe. eða bufe kono sinnar oc liver hon honom lengr. þa skal hon þat eitt hava or lǫndom af arve hans er hon hafðe hæiman oc tilgiof með oc þo sua at hann leiði hana til botar[1] skeyting at taka. þuiat log riuva þat mal oc lausafe. er arvar greiða henni i hond. en ef hon tekr fe i erfð siðan er pau komo saman oc verðr þat fe fire iorð greitt. þa skal su iorð hennar vera. Mær su er arve verðr hvergiz arve er hon verðr. hon ma gipta sek sialf þæim er hon vil þa er hon er .xv. vetra at alldre með þæirra frænda raðe er nanaster ero. oc vitrazter. bæðe i foðor ǫtt oc moðurǫtt. hverr er giptingar maðr er rættr at konu late allt vera heimilt i hæimaufylgio. En allt þat er sækia skal at logsoknom þa scal eigi tilgiof i mote koma.
- Jvfr. Cap. 51. G. 52-54. Cap. 52. F. XI. 8. 15. 16.
- ↑ Feilskr. f. bokar, d. n. Landsl. V. 4.
