| Frostathings-Lov. (X.) | 219 |
taca böndr til í því fylki er veriandi býr í. En ef maðr syniar manni heimstemnu vitnis eða cvöðuvitnis eða þingstemnu vitnis. þá er sá secr .iij. aurum töldum. eda hann sveri einn undan. En til þingstemnu scal stemna heim [hvárt er vill[1] .iij. nottum fyrir. eða .v. nottum ef[2] fiall eða fiörðr er ámeðal. En ef hvárki er ámeðal þá stemni sacaráberi hvárt er hann vill .iij. nætr eða fimm.
8 (vij.) Nú er sá er cvaddr var heim cominn til andvegis síns. þá scal hinn lagacvöð réttri cveðia. Sá scal dóm festa er cvaddr er. en hverr sem dóm festir. þá scal hann at váttum spyria. en hinn scal nemna ef hann er spurðr. þá scal hafa þá vátta. er hann má fá at sveria með ser.
9 (viij.) Engi scal heimili síno scióta í lends manns garð. oc eigi í ármanns garð. en ef maðr á lifanda[4] föður eða móður. þá scal hann þangat stemna manne til heimilis. oc eigi þarf at heimili hann at spyria ef þau bæði eða annat þeirra býr þar innan fylkis. þeim er mál cemr á hendr. En ef hann vinnr fyrir búanda oc vitu menn þat. þá[5] scal þangat heim stemna honum.
10 (ix.) Ef vercmaðr gengr or vist sinni. þá gialldi hann slíct fé þeim er leigði hann sem honom var fest. oc svá myclu sekiz sá er tecr hann við hinn er fyrr tóc ef hann vissi. oc stemni búandi þeim þing. oc sættiz þeir ef þeir vilia. en ef þeir vilia eigi. þá fari böndr at þeim oc taci hálfu meira. en sá er eigi ferr gialldi .vj. aura silfrmetna konungi. En hvar er .ij. leigia einn vercmann. hafi sá er fyrr leigði. En ef búanði recr vercmann or vist sinni. þá[7] hafi hann oc slícan dóm sem áðr var um sagt.
11 (x.) Sá scal dóm festa er cvaddr er. oc casta fram laga kefli. en sá scal leggia dóm á er cvaddi á .v. nátta fresti á dómstað þeim er menn hafa fyrr haft. oc nemni böinn sá er leggr dóm. Nú ero cvöðo váttar réttir til at bera vitni bæði með söcianda oc svá verianda. Nú sculo þeir fara til dóms söciandi oc veriandi. oc bíða hverr annars til middags. en ef eigi kemr annarr tveggia. þá scal þó dóm setia saman. oc .vj. menn af hvárstveggia hendi. En ef öðrum þeirra brestr einhverr er í dóme[8] seylldi sitia. þá er þeim fallin sócn.
- Jvfr. Cap. 10. G. 70. Cap. 11—18. G. 37.
