| 160 | Ældre |
er under innan helgi.[1] en til þessarar sóknar scal engi maðr heim stemna. þing scal stemna á fimtar þingi um svá margar nætr sem um hafa töki[2] i þingá þeirre sem þarf. oc scal þar annattveggia á þuí þingi upplyct fiár eða atför at taca af honom hálfo meira. En ef hann má fara til samdögris oc í frá sá maðr er víglýsing kemr a hönd þar sem víg er vegit. þá þarf eigi náttstaðrinn koma fram er hann a heimili svá nær innan fylkis eða utan. Eigi scal hann ganga um .iij. böi svá at eigi se vígi lýst frá því er víg var vegit. nema bauggilldis menn eða nefgilldis menn búi á. en ef lýsir eigi svá vígi þá er hann morðinge réttr. oc bædi fyrirgort[3] löndum oc lausum eyre oc kome hann alldri i land aptr. En ef bæði kemr a fyrsta þingi víglýsing oc svá saga hins sára oc er hon svá boren sem fyr var scilt þá scal saga hins sára standa en eigi víglýsing. oc berr þá morð á veganda at hann se útlagr.[4] En ef eigi kemr saga hins sára fram a fyrsta þingi ne heimiliskviðar[5] vitni. oc kemr víglýsing oc siónar vitni. þá scal víglýsing standa en eigi siónarvitni ef hon er at lögum boren. en erfingi hins dauða scal fara i herað þat er sá maðr létz[6] or vera. þá ef hann hitter þann mann utan laga várra er svá kemr. þá skal hann sökia hann at þeim lögum er þar ero. en ef hann hittir þann mann innan laga várra. þa scal hann stemna honom þing. en á því þingi sculo bera hann undan .xij. friálser[7] menn oc eigi nefndarvitni oc föra á því þingi fram er honom var stemnt. En ef þat er eigi þá er hann saðr at máli. En erfingi ins dauða fare aptr. oc söki menn .ij. til tylftareiðar. oc því at eins hinn þriðia ef hann gerer hann sannan at. En ef hann gerer hann eigi sannan at. þá er hann[8] slícri útlegð útlagr sem hann scyldi ef hann yrði sannr at máli.
8 (vij.) En hvervetna er tylftar eiðar sculo framfara oc nemdar vitni. þá scal sakarábere nemna hálfa vátta en veriandi hálfa. oc nemna hvárr þegar er festr er eiðr sína vátta. oc nemna haullda .xij. (or) fylki. eða böndr hina bezto ef eigi ero haulldar til. hvárki sculo[9] til nemder sifiaðer ne sacaðer .ij. scal hann hafa vátta af þeim .xij. en .ij. nánosto niði. siálfr hinn fimti. en þeir .vij. síðan friálser menn oc fulltíða er bæði kunno hyggia fyrir orði oc eiði. en fyrir alltaris gólfe sculo menn tylftar eið[10] sveria oc hafa messo bóc i hendi. en ef einn váttr fellz þá fellz allr eiðr. en ef einhverr váttr á eigi kirkiu gengt. þá sueri hann fyrir kirkiu dyrum. ef eigi má fá bóc. þá scal hann hafa dyristaf í hendi ser. oc sver þar at fullu sem at bóc. En ef prestr syniar honom bócar þá hefer hann fyrirfarit reiðu sinni þá
- Jvfr. Cap. 8. Hk. 139. G. 132—136.
- ↑ Saal. ogsaa Hk. I den nyere Landslov, hvor dette Cap. er optaget med faa Forandringer, staaer i mannhelgi istf. innan helgi.
- ↑ sem menn hava tekit — Hk., upaatvivlelig rigtigere.
- ↑ fe oc friðe — tilf. Hk.
- ↑ oc berr þó morð af v. at h. se útlægr — Hk. og de nyere Landslove.
- ↑ heimsóknar — Hk. og d. n. Ldslove.
- ↑ Saal. e. let — b. c. d. f. let sek — Hk. og de n. Ldslove.
- ↑ friasler — b.
- ↑ hinn — e.
- ↑ sculo — mgl. b. f.
- ↑ eiða — e.
