154 | Ældre |
uiku. oc ymbrudagarner þrir[1] firir Michials[2] messo. En aller aðrer i vikunni eru soknar dagar. En vm kristin rett oc allar aðrar fear sokner þa skal taks æsta er sokn[3] kömer a hendr oc firir fe hans a þessom tiðum. en hann före[4] tak firir. En ef sa a bu i heraðe eða hus i kaupange. þa uarðar þat take firir hann. En ef einlöypr maðr værðr firir sok. þa fae hann[5] þann mann i tak firir sik er iammikit[6] fe eigi sem honum var sok til gefen. En ef hann förer eigi tak firir sik. þa seckizt hann .iij. morkum silfrs.[7] oc a þat halft konungr en halft sakar abere. en tökr er[8] saklaus[9] öyrir sua mikil sem sok uar til gefen. En ef sa er oreigi er [sok er gefen oc[10] sok kömr a hond oc löypr[11] hann vndan þa er hann sannr at sok þegar soknar dagar koma. En ef hann förer fe sitt i fylki annat vndan takum þa seckizt hann [.iij. morkum[12] sem aðr. En ef þat er vm kristin rett þa söke sa biskups armaðr er firir sitr oc hafe halft huar þeirra [oc hinn er[13] sokn hof. En vm allar[14] aðrar fesektir söke sa er sok gaf. En ef hann sæll fe vndan takum eða annan vegh vnðan skytr. þa söke vtt sakar abere [fe þat[15] með vtbeizslu oc þingstefnu oc niote þar þeirra vatta at þat fe var i tak fenget oc beiði böndr[16] atfarar doms at taka til skulldar oc til sektar[17] oc halfu[18] meira með. hafe þat böndr. En þat eitt skal sökia eða sueria vm mannhællgi eða þyft er maðr ryðr mal sitt til laga oc .vj.[19] eiðar eru. En ef eiðar værða festir stande til söra daga. Sokn skal oc eigi[20] hefia[21] a tyrsdegi þui at fimten ber a sunnudag. En sa er hefr sokn sina a þessom tiðum þa hefir hann firir faret[22] sokn sinni. nema hann skiote a fiornættingi[23] eða .vj. nætting þeðan. En ef eiðar værða wnnir aðrer en nu eru [til skildir.[24] þa er sa[25] seckr .vj. aurum i langa fastu. en a allum aðrum tiðum .iij. aurum ef eigi er .vj. aura dagr ef maðr ma na laga frestum.[26] En ef maðr þarf til landzskylldar sinnar at sökia at[27] vsoknar[28] dagum þa skal log firir loð festa oc leggia a[29] fimtar stefno oc ryði huartueggia sin vitni til bokar oc stande til söra daga.
21 xxi. Ef biskup bannsætr mann þa skal hann hafa .iij. manaða frest at leiðretta mal sitt. En at mænn vefizt eigi længr i hans vgiptu þa stefni biskups armaðr honum þing oc gere hann vtlægan nema hann leiðrette þar þegar mal sitt oc hafe biskup allt fe hans en konungr landkaup.
- ↑ þrir — mgl. S.
- ↑ Jóans — A.
- ↑ soc — A. S.
- ↑ fae — A. B. S.
- ↑ hann — mgl. S.
- ↑ myckit — S.
- ↑ silfmetnom — A. B. sem aðr — tilf. S.
- ↑ er — mgl. A.
- ↑ taclaus — A. S.
- ↑ [mgl. A. S.
- ↑ löypsc — A. S.
- ↑ [mork — S.
- ↑ [er hinn — S.
- ↑ allar — mgl. S.
- ↑ [mgl. S.
- ↑ böndr — mgl. S.
- ↑ sectanna — A. S.
- ↑ hafue — S.
- ↑ settar — A. B. S.
- ↑ æingin — S.
- ↑ hafua — S.
- ↑ firirgort — S.
- ↑ fiornætting — B. fernætting — A.
- ↑ [taldir — S.
- ↑ han — S.
- ↑ festom — B. Herefter nyt Cap. i A. med Overskr.: Til landskylldar at sökia.
- ↑ a — A. S.
- ↑ soknar — Ac. e. soknar, rettet af Arne M. til osoknar — Ad. sonknar — S.
- ↑ a — mgl. A. S.
- ↑ Ef maðr bannsez. — Overskr. A. En biskup bansatter men. — Overskr. S.