82 | Ældre |
248 Faðurbroðer þyborenn tecr mercr söc. Dotter þyboren hins dauða getr sun með ættbornom manne. hann tecr morc.
249 Bauga manna hverr scal böta holfu minna en taca. oc fimtungi meira. En upnama menn aller taca tva luti af viganda. en þriðiung af bröðr viganda.
250 En upnama menn .vi. hinir fyrstu. taca .iiij. ærtogar af þversoc hinni fyrstu af iamskylldum vigandans. sem þeir ero hinum dauða. En at annarre þversoc tecr hverr þeirra eyri. af iamskylldum vigandans sem þeir ero hinum dauða. er i niu aura soc taca. En at þriðiu þversoc tecr hverr þeirra .ii. ærtogar af iamskylldum vigandans sem þeir ero hinom dauða. er .vi. aura soc taca.
251 En þeir menn er i niu aura soc ero. þeir taca at þversoc hinni fyrstu hverr þeirra eyri af iamskylldum vigandans. sem þeir ero hinum dauða er .xii. aura soc taca. En at annarre þversoc tecr þeirra hverr eyri skattvaran af iamskylldum vigandans. sem þeir ero hinum dauða. En at þriðiu þversoc tecr hverr þeirra halvan eyri af iamskylldum vigandans sem þeir ero hinum dauða. er i .vi. aura soc ero.
252 En þeir menn er i .vi. aura soc ero taca af fyrstu þversoc hverr þeirra .ij. ærtogar af iamskylldum vigandans sem þeir ero hinum dauða er i .xii. aura soc ero. En at annarre þversoc tecr hverr þeirra halvan eyri af iamskylldum vigandans sem þeir ero hinum dauða er i niu aura soc ero. En at þriðiu þversoc tecr hverr þeirra ærtog af iamskylldum vigandans. sem þeir ero hinum dauða.
253 Þat[1] er nu þvi nest at várr scal engi annan stela þeirra manna er i landeign konongs várs vilia væra. En ef hann stelr ærtog æða ærtog meira. þa er hann utlagr oc dræpr. En ef hann kveðr nei við. þa scal hann synia settar eiði. En ef hann stelr minna fe. þa scal hanom stapa gotu. oc kasta a hann griote. æða torve. þa have hann sva gort. En ef hann kveðr nei við syni med lyritar eiði. en sa eiðr fellr hanom til gotu. En hanom scal gotu skapa þeðan sem hann verðr sannr at. En su gata scal væra niu boga lengd. fulltiða mannz. En þa scal þyrva hann með griote oc með torve. oc fellr hann útlagr ef hann fellr. En ef hann kemsc þeðan. þa have hann sva gort. En ef maðr stelr bloðre brað ferfeöttre. þa er sa utlagr.
- Jvfr. Cap. 153. F. XIV. 12.
- ↑ Bogstaven Þ i dette Ord er i Mbr. större end de sædvanlige Capitel–Initialer.