| 54 | Ældre |
hanom þing. Nu scolo þat aðrer vattar bera. vér varom þar er moðer hans var mundi keypt. oc nemna hvar þat var. oc þar varo bæðe bruðmenn oc bruðkonor. oc giof geven su er við henne var fest. eigi minni en .xii. aurar. oreigi mundr. Nu mæla þva vattar veriandans. þar varom vér sem þu vart. eigi var mundr gevenn til hennar at logmale. auca einum vatt. þa er hinn af sinu male. Ef ecki vitni kemr i gegn. þa eigu þingmenn hanom arf at döma. Hvervitna þess er maðr vill sic til arfs föra. leiðir vatta sina. oc stemnir eigi þeim til er þeim arve er nestr. þa er þeim vattom firi skotet. þar scal um arf döma sem daenn var. æða oðals iarðer ero. æða bu hins dauða.
125 Ef maðr byr við friðlu sinni .xx. vetr. æða .xx. vetrum lengr. gengr i liose i hvilu hennar. verðr engi skilnaðr þeirra a þvi mele. oc koma þar engar lysingar a. aðrar a þeim .xx. vetrum. hinum fystum. þa ero born þeirra arfgeng. oc leggia log felag þeirra.
126 Engi maðr scal fe fyrr skipta æða arve. en þess se leyui til er a. aðr enn menn sia. at með spellum ferr. Maðr hever vit sitt. oc ma bui sinu raða oc kaupum. oc er hestför. oc olför. þa scal hann fe sinu raða. ma þvi engi maðr skipta. En þo at skipti. þa scal eigi hallda.
127 Nu skipta menn umogum felausum sin imellom. hvarge sem þeir skipta. oc luta siðan. þat skipti skal hallda siðan þeirra imellom. þeir scolo orfum fylgia. Ef sa er umage er fe a. þa er þat tekinn arfr. ef þvi er a þingi lyst. at þeir hava þeim umogum skipt.
128 Nu giftir maðr dottor sina. en sumar ero ugipta. oc standa þær allar til arfs hans. þa deyr hann fyrr en allar se giftar. þær er ugiftar ero take iammikit af fe uskiptu. sem hinar hofðu heiman. skipti siðan at iamnaðe þvi er efter er. þegar mær er fulltiða. þa scal hon veita vorð fe sinu. oc þva taca við fear hallde.
129 Gefr maðr syni sinum öðrom meira en öðrom. þa er þeir skipta arve hans. þa take hann iammikit af fe uskiptu sem hinum var gevet er meira toc. oc skipti siðan at iamnaðe þvi er efter er. Ðvi er giof giallde betri at sina a hverr ulaunaða. engi er launað. nema iammikit kome igegn. sem gevet var. Nu scal þær giaver telia er hallda scolo. Mannfrælsi scal hallda nema þeim liggi við hel. æða husgangr. þa scal hann
- Jvfr. Cap. 129 F. IX. 3. 4.
