| Gulathings-Lov | 53 |
skotet. Allt þat er hvarvar vár imellom kaupangrsmanna. oc heraðrsmanna.[1] Allt þat er i kaupangre er gort. þa scal þat at kaupangrs rette skipta. Allt þat er at heraðrs rette er gjort, oc hvarhvar vár i milli heraðrsmanna. þa scal þat allt at heraæðrs rette sökia.
121 Nu sitr maðr i arve oc leggr dom firi. en annar kallask tilkomenn. þa scal sa stemna hanom heim. heimstefnu retta. oc krevia hann arfs oc orfarar. Nu vill hann eigi or fara. þa scal hann stemna hanom þing firi ran oc isetu. ef þa fullnasc hanom vitni oc gogn oll til sins mals. oc kömr ecki vitni amote. þa eigu þingmenn hanom arf at döma. Hinn scal giallda .iij. mercr kononge firi þat at hann hafde lagt dom firi arf þann er hann atte ecki i. Nu vill hann eigi ór fara. þa scal hann æsta þingmenn liðrs. sva at hann se fulliða at föra hann or arve. seccr er hverr at .iij. aurum er syniar hanom tilfarar. Nu koma þeir þar. þa verr hinn odde oc eggiu. hann er seccr .xl. marca. hinna hverr .iij. morcom er forstoðu veiter með hanom. Nu beriasc þeir. þa fellr hverr utlagr er firistendr arve dömdom. En þeir friðhelgir er til sokia.
122 Nu sitr maðr inni at siaund æða at þritugs mörne. fulltiða maðr oc kallar eigi til arfs. þa a hann alldrigin upreist at þeim arve siðan. Nu sitr hann inni oc er eigi rett næmr. þa scal hann þvi lysa at hann er til arfs komenn. Lysa ma annarr maðr firi hann. hann scal þann arf sottan hava a fystum .v. vetrum siðan hann er rett næmr. En ef han gerer eigi sva. þa a hann alldrigin upreist þess mals siðan. Ef hanom gengr engi nauðsyn firi. Nu er hann eigi innan fylkis oc eigi innan landz. þa scal hann hava brigt a fyrstum .xii. manaðom er hann kemr i fylki. þar sem arfr er daenn. oc standa eigi nauðsyniar firi. Menn scolo nauðsyniar meta.
123 Nu eigu menn arve at skipta. þa er vel ef þeir fara til aller er lut eigu i. oc skipta þeim arve. Nu ef sumir vilia eigi til fara. þa scal stemnu gera þeim til at skipta. þa ef sumir koma eigi til. þa scal skipta firi vattom oc leggia a lut. þa scal hann þann lut hava er þa lytr hann. Nu ef hann kallar misskipt. oc kallar at hann have leynt fe. þa scal hann synia lyritar eiði.
124 Nu leikr a tveim tungum hvárt maðr er arfgengr æða eigi. stemni þeim til þings er hanom stendr firi arve. þa scal hann niota vatta sinna at hann stemdi
- Jvfr. Cap. 122. F. IX. 29.
- ↑ Dette Stykke „allt þat“ &c. udelades i den nyere Landslov, IV. 16, hvor dette Capitel ellers uforandret er optaget.
