manaðe aptr föra. með vattom. En ef þræll a launbarn. þa scal sa veita vorð barne er þræl sellde. En ef þræll a orco. þa have hann þat til barnfulgu. En ef þræll gengr i liose i hvilu kono sinnar. þa scal sa veita vorð. þvi barne er hon gengr þa með. er þa kaupir. en hinn ollum þeim er fyrr varo. Nu er þat oc leynanda laustr. ef ambott er með barne. oc vissi sa eigi er keypti. þa scal sa hallda abyrgð a er barn a með henne. er hon a sæng férr. ef henne verðr þat að lemd. æða at bana. til hon ma bera fotur tvær vaz fra brunni. þa scal hann fara með barne. oc lata moðor fylgia þingat sem sa er. er hanom sellde. oc bioða hanom ambótt. oc föra barn feðr a hendr. Lia scal hann ambattar. ef hinn þarf at segia faðerni a hendr manne. þa hever hann barn þat a logum sér fört af hende. oc hava við þat vatta. Böta scal hverr maðr rette firi þræl sinn. sem firi sialvan sic. ef hann liggr með kono. Ervingi scal rett taca a kono hverri.[1] nema hon eigi ser boanda. Sa scal faðer at barne. er moðer segir at faðer se. Nu segir hon faðerne þræle a hond. þa scal drotne hans heimstefna. oc leiða heimstefnu vitni sitt. þar scal hann festa lyritar eið firi svein sinn. ellar take hann við barne. En ef hann vill hvarke gera. þa leggi barn þar. oc fele hanom abyrgð a hende. Sva scal frialsrar kono barn af hende föra sem ambattar. Nu segir ambott faðerni friolsum manne a hendr. þa scal hanom heim stefna til krofu. oc vil viðr tocu umaga. þingat scal sa fara i þann eindaga er hann hafðe hanom heimstemnt. oc leiða heimstemnu vitni sitt. En hon segia faðerni a hendr hanom. þan mann scal hon þa krevia rettar sins er hon sagðe sogu a hond oc viðrtocu umaga. þvi at engi scal barn bera a gotur út at bioða þar manne. Nu er vel ef hann kveðr ia við þa er þat barn hans þyboret. en ef hann kveðr nei við oc kveðzc ecki i eiga. oc vill hvarke festa rétt. ne við barne taca. þa scal þar niðr leggia. þvi at nei hans er ecki. nema hann bioðe lyritar eið. oc festi þar þegar. þa scal sökiande hava barn brott með ser. en eiðar þeir scolo standa .x. vicur svörra daga. Lyritar eiðr scal firi legorð hvert. nema maðr se vendr kono þeirri er hann vinnr udaða verc a. þa er settar eiðr. Nu ef hann sverr þann eið. þa sverr hann barn þat af hende ser. þa er þat i engum abyrgðum við hann. ne við frendr hans. Nu likist barn þat hanom. oc sér hann þat at hann hever missvaret þann eið. þa scal hann fara i fiolda manna. oc segia at þat er barn hans. oc böta við Christ. at hann hever missvaret. þa er þat barn hans þyboret. Nu hevir hann eið festan oc vill eigi vinna. þa scal hann giallda hinum sef alna eyris firi manað hvern meðan hinn föðer umaga hans. Nu scal þat eiðfall sott væra sem hvert annarra a fyrstum .xii. manaðom. ellar er sa eiðr sem vunninn se. at logmale varo. Nu ef
- ↑ I Menbr: hv over þeiri. Arne Magnussön har skrevet det aldeles paa samme Mode. At den gamle Afskrivers Mening imidlertid ha været, at rette Feilskrvningen „þeirri“ til „hverri“, kan vel neppe være nogen Tvivl underkastet. Papirs–Afskrifterne have læst: hverri.
