| 18 | Ældre |
29 Blot er oss oc kviðiat at vér scolom eigi blota heiðit guð. ne hauga. ne horga. En ef maðr verðr at þvi kunnr oc sannr. þa hever hann firigort hverium penningi fiar sins. han scal ganga[1] til skripta oc böta við Crist. En ef hann vill þat eigi. þa scal han fara or landeign konongs várs.
30 Udaða verc ero oss oc oll firiboðen at várr kna engi blandazt við bufe. En ef hann verðr at þvi kunnr oc sannr. at hann blandazt við bufe. þa scal hann gellda. Baðer. oc scal hann fara or landeign konongs várs. udaðamaðr oc koma alldrigi aptr. M. En þeir ivirsoknar menn er þar eigu syslur bæðe af konongs hende oc biscops. þa late gellda þa. Baðer. En sa maðr er þat naut a. þa scal rinda a sæ út. oc nyta eigi ser. En ef hann nytir. þa scal han böta morcom .iij. biscope. En ef biscop æða hans ærendreke kenner þat manne. at hann blandazt við bufe. en hann kveðr við þvi nei. biscops armaðr scal fara til hus hanom. oc stefna hanom til þings firi þat udaða verc. hann festir firi þat settar eið. Baðer. hann scal þann vvnninn hava a .x. vikum sörra daga. firi þvi at oll er eiða stefna ein. er at logum er fest. Hann scal sva með þeim eiðum fara at hann scal fara til hus hanom er eið scal sia at hanom. oc segia hanom fim nottom firi til kirkiu þeirrar er hann scal eið at vinna. þa er vel ef hann ferr til oc heyrir eið at hanom. En ef hann eigi ferr. þa scal hann með vitni þann eið vinna. þann eið scal hann vinna firi kirkiudurum. leggia boc a þreskolld. oc taca boc af þreskelldi upp. þa er vel ef hann eið rett vinnr. En ef hanom eiðfall verðr. þa er hann maðr utlagr oc uheilagr. scapa scal hanom fimtar grið fra kirkiudurum. Sva scal eiða þa alla vinna er festir ero firi kristins doms brot várt.
31 M..(t)it[2] er oss oc kviðiat at eta. En ef maðr verðr at þvi kunnr oc sannr at hann etr svidda. þa scal han firi þat böta biscope aurum .iij. oc ganga til skripta
- Jvfr. Cap. 29. F. III. 15. B. 16. E. 24. 45. Cap. 30. F. III. 18.
- ↑ Her ophörer B.
- ↑ Dette Ord er for en Deel udslettet i Mbr. Begyndelsesbogstaven er en stor röd M, der staaer ganske tydelig; ligeledes ere de to sidste Bogstaver af Ordet upaatvivlelig “:it”; og at der næst forud for “i” ogsaa har gaaet et “t” er der temmelig tydelige Spor til; de tvende Bogstaver, der synes at have fulgt nærmest efter “M”, ere derimod aldeles udslettede. Saaledes har det forholdt sig med dette Sted allerede i Arne Magnussöns Tid, thi han har i sin egenhændige Afskrift: “M tit” og anmærker paa en lös Fortegnelse over de formeentlige Feil i Membranen, som han i sin egenhændige Afskrift har rettet, med Hensyn til dette Ord: “desunt 2 v. 3 primæ voculæ literæ nec certum est 4tam recte descriptam esse.” Forresten fremsætter han ingen Formodning om, hvorledes Ordet bör læses. I Membr. er tydeligt Spor til at man ved at væde Pergamentet har stræbt at faae gjort de udslettede Bogstaver læselige. — Papirs-Afskrifterne Cod. A. M. 306 f. og 66 q. samt C. Thott. No. 2083 q. have alle læst r foran det förste t, nemlig - - - rtit.
