Denne siden er korrekturlest
D’er so knapt eg teva fær:
kanskje alt du drepen er.
Kom no, kom no, Blaamann, hit!
du med alt dit store Vit.
Blaamann, Blaamann, svar meg no!
mekre med dit kjende Ljod!
Inkje enno, Blaamann min,
maa du døy fraa Guten din.
Du gamle Mor! du sliter arm,
so Sveitten er som Blod,
men endaa i dit Hjarta varm.
Og du meg gav min sterke Arm
og dette ville Mod.
Du turkad Taarir av mit Kinn
so mang ein Herrens Gong,
og kyste meg som Guten din
og bles meg uti Barmen inn
min sigerfulle Song.
Og gamle du, du gav til meg
mi mjuke Hjarterot,
og derfor maa eg elska deg,
kvarhelst eg vankar paa min Veg,
um so paa villan Fot.
