rivne, aa so steig han i Skjæki aa dro Kubbin radt
uppaa Aasen, fyrr han kvilte. Merre gikk ette. Si’a
spennte han Merre fere att aa kjøyrde Kubbin ne i
Garden.
Daa Folke hadde take te aa vekse te att i Bygdo
ette Svartedau’e, vilde Nordfjellingadn seta over Fjelle
te Valdris aa taka heile Dalen. Men dei komo ’ki
lenger en midt uppaa Fjelle, der møtte Valdrisadn dei,
aa de va ’ki noko godt Mot dei fingo. Mange vorto
liggjand att paa Flekki, aa dei are fingo so myki Juling
som dei orka bera. Pløggefilludn laago atte taa
dei i mange Aar, aa um Vaaren komo dei rekand ne i
Bygde me Flaume. De va ette allo desse Fillo, at Fjelle
kom te aa eite Fillefjell.
I Ofredsti’o era dei underjordiske go’e aa hava.
Dei fulgje me aat Ofre’e maa veta, aa i Slago gaa
dei fere. Sidst me slogost me Svensko, hadde me væl
’ki vønne so lett, hadde me ’ki hatt dei te Hjølp. Dei
stellte se upp tett framafør Svensko, aa nær dei daa
skulde skjøte, lyfte dei upp Byrsepipa; difør va de, at
Svenskadn ra’e skøto ivi. De va ein taa Svensko som
va framsynt, som sa’e de te dei Ofsere som kumederte,
at de va ’ki verdt aa kri me Nordmanne, „de e fleire
taa dei usynlege en dei synlege,“ sa’e han. De ha nok
ogso hendt stundo, at dei ha vist se før Folk i i Bygdo
