aat Kve’nn so fort aa sterkt, at Skodn rivna. Daa han va komin uppaat Garde, grytte han eine Steinen inn over me full Avle. „Au,“ sa’e de inni Haga. Fysstro’n va so viss paa at de va ein Bjødn, so han skulde gjedne banna paa de. So kasta han ette hin Steinen ogso. „An daa!“ sa’e de. No gikk Fysstro’n inni Kvene, aa der laag Luddeguten dau me ei Næpe i kor Hønd. „Du ska sleppe gaa ikringo Gardadn aa syne fram Tjuvekostadn dine du,“ sa’e Fysstro’n, tok Guten unde Hønde aa rugga burt i ein Skogahaug me hono, aa grov han ne unde ei Luddegrøn, men den Grøne bleikna aa turka burt Bono snøggar.
Denne Fysstro’n de va spøkjelaust te sterke Kar. Han gjorde mangt eit Hoverk[1], men han brukte ’ki Magte si te aa slaast. De fannst ’ki Make aat hono i Bygdenn, aa inkje aat brune Merrenn hass heldan, ho va den friskaste paa Slidre-ise um Joledagen. De va ei Gaang um Veten, at han skulde austa i Aasen aa kjøyre heim den store Kubbin som Bakstefjøle paa Fysstro e taa; denne Fjøle e no namngjeti i Grendenn, aa Navne aat gamle Fysstro’e staar paa rangunn paa henne hogge me store Timberbokstava. „Du faar nok ikki seta Bruna før denna store Kubbin, ho kjem te aa forslite se,“ sa’e Kjeringi hass, daa han reiste te Skogs um Morgonen. „Aa e faar væl draga sjøl,“ svara Fysstro’n. Aa te di vart de ogso. Daa han va komin austa i aa hadde spennt Merre før, dugde ho alder te aa rikke Kubbin. So spennte han ho ifraa att aa vrei ei Vidjo ikringo kor Sko, so at dei inki skulde
- ↑ Storverk; (mogeleg fyre Ovverk).
