’ki brenne de,“ sa’e han Thor. I di sama vart Kjetta huld, men han høyrde de knisla aa log uta i Veggi, aa ei som va so grann i Maale sa’e detta: „akte de Pus, so du ’ki brenne de, sa’e han Thor Skyttar te me.“ Ei Natt laag han Thor aa sov aa raut; Løstudn hadde bronne aav, aa Endadn rulla attiende, so at de heldt paa aa taka Varme i Brokebotn hass Thor. „Akte de Thor so du ’ki brenne de,“ sa’e hona me di granne Maale. Daa vakna han Thor, men han saag ingin. – Ein Kveld sat han aa steikte Flesk paa Gløno. Me’a han sat der aa smatta aa snudde paa Fleskemolo, kom de ei gamal stygg Kjering aa sette se ve hitt Peisla’e tett innaat Eldsta’e, aa der gav ho se te aa sita aa flikje aa dubbe; Han Thor saag se leidt paa ho, aa tok Fleskemolo si taa Glono so heit so de sau i henne, aa skikka ho te innunde Døse paa Trølle; men daa va ho ’ki sein or Peise; – de stratta atta i Veggi, dei syntest de va løgle, Fantetye.
Ein Kveld um Hausten han Thor Skyttar gikk i Fjelle, kom han stums innpaa ein stor feit Bjødn, som sto ne me ein Haug aa snusa i Mosa. Han Thor tok Byrsa si aa vilde skjøte han, men daa skreik de inni Hauge: „Ragnhild! lokke innatt Gjødslegaltin, han Thor vil skjøte han,“ aa i di sama va Bjødnen huld.
De va gjednastner, at han Thor tapte burt Dagarekningi, so at han inki visste ko langt de lei. Men nær han trudde, at de lei te Jol, so laga han se heimatt, før i Fjelle fekk han ’ki vera i Jolehelgenn før Trøllo. Ein Kveld um Veten saag han de lyste burte i ein Kamp skile som de hadde vore igjeno ei opi Dør. Han gikk burtaat, aa daa saag han; at Hau-
