Tjørogryta aa smeiste ho innunde Rova paa Filleheste.
Aa jau, no bar de i Vegen, so de va snaudt Presten
va go te hange paa. Daa han kom aat Kyrkjunn,
vilde ’ki Hesten stane men rende framum me Preste.
Kyrkjeaalmugin undrast paa detta aa strøymde ut aat
Vegi; men Presten skreik aa rei. „Prottabia! prottabia!
e kjøpte me Gli’a, for aatte Skilling; de hadde vore
nok før fire.“ E ’ki Fillegampen stupt, so ri’e væl
Presten enno.
De va ein gamall Ungkar som eitte Thor; han
laag i Fjello paa Veidn um Haustadn aa langt utover
Veten, difør kalla dei han ’ki anna ell Thor Skyttar.
Han heldt te i einkort Øy’esele, aa han sulla se sjøl
einsle, nær han laag der i Peise um Kveldadn aa
Nætadn, aa snudde ymsekor Si’e imot dei sprakalause
Løsteelde[1]. Men va de manga Veko, at han ’ki saag
Folk, so va de mest inki ein einaste Dag, at han ikki
saag Haugafolk aa Underjordiske. Um Kveldadn, nær
han laag i Halvsvevne i Peise, komo Huldridn i Katteham
krjøpandis over Føtadn aa Eksladn paa hono; –
ei Gaang kom de ei stor gamal graa Kjette aa sette
se framafør hono so tett innpaa Brandadn, at han
syntest de kunna fata i henne. „Akte de Pus so du
- ↑ ei Løste er eit Vedatre av Bjørk eller annan Lauvskog, og som Borken er avflekt paa; av losta, flekkja løypa Bork (ljosta).
