Side:Segner fraa Bygdom I.djvu/26

XXII

Det va ein Gut taa Hurdabak i Hallingdal, som hadde faatt se sat paa ein Huldrahatt. Me dei Hatte kunna han gjera se usynle, huld, som dei kalle de, o vera kor han ynkste se aav i sama Øgnebleki. Han hadde sit Tevære i eit stort Høl, som e i eit Fjell, dei kalle Bukonofjelle, imyljo Valdris o Hallingdal. Detta Høle kallast enno Hurdabakhøle. Ein kan sjaa de fælt radt taa Stølo austafør paa heno Si’unn; de e beint over før Jasslangstøle, tett ne’unde Langefønn. Hellis so hadde han ogso tryaa naufina Stogo i noko store Hauga i Hydale; de va Helgedagsstogudn hass. Han for vidt umkring baade innalands o ne’alands o stal Sylv o Gull o græski Klæ’o. Altsama dro han aat Hurdabakhøle o aat Hydale. Men i nemmaste Bygdo stal han inki stort; de kunna vera ender o eingor Gaange, ner de soleine fall best før hono; de va fælt naule, han stal paa Grannstølo, de va nok likeso sama Følke, syntist han. Daa han hadde drage se isamen so stor Medel, at han inki brydde se um meir, fekk han Hug te gifte se. Han fridde daa te ei Huldragjente or eit taa nemmaste Fjello. De va ’ki vandt um, før hono; han va rik maaveta, o ho sa ’ki nei, kann ein tenkje. Dei vørto daa trulovde, o han heldt so taa henne, at han ’ki va go te faa se te o gjera nokor Langreise ifraa henne. No skulde de stellast te te Bryllaups. De va ’ki Husmannsgreio, kann ein tenkje, o Lass paa Lass me Smør o Øst vart ihopsanka aat Hurdabakhøle o Hydale. Men de meste taa di tok han paa nemmaste Stølo. Daa no Budeigjudn saago, at Smøre o Østen va burte, sende dei Bø heimatt te Husbøndo sine um detta. Desse skjønte daa alti, kost de