loyse, aa ingin va huga te aa bi Lensmann[1] taa Ræddhug taa desse Kjempesæ’o’[2]. Men so fannst de ain ovsterk Mann som aitte Airik Olsson Nerhol; han va ai Gøng paa Tingi, aa Fauten aa Skrivaren kalla han te se paa Tingstugutramenn aa bo’o han vænt, um han vilde taka se paa aa vera Lensmann, „før me ha hoyrt,“ sa’e Øvrehaite, „at dn e slik ain ovsterk Mann aa nokolaine kann tru de te aa grai’e me desse Kjempeføro her uppe.“ Han Airik svara daa so, han va so kringsvallandes; „aa kjære mi Øvrehait, e fær be’a vænt um aa sleppe di Stræve, daa e slet inki kann skrive ain ainaste Bokstav aa inki lesa held.“ So svara Øvrehaite: „aa me sku ’ki vera nau’reknande me de Airik me Skrivingenn, berre me faa Løv te taka de, fordi du ska vera slik sterk Mann. De finnst daa væl ængor som kann tekne upp lite aat de aa hjølpe de solaise.“ „Aa ja,“ sa’e han Airik, „e fær daa lova Øvrehaite de, nær ho be so nauvænt um de.“ Aa me di sama va han Lensmann.
Ait Reknestykki. Paa Vi’haim va de tolv Stugu, aa tolv Røna i kor Stugu, aa tolv Paisa i kor Ron, aa tolv Stola i kor Pais, aa tolv Kønu i kor Stol, aa tolv Høkju[3] ve kor Kønu, aa tolv Kroka paa kor Høkje, aa tolv Punga paa kor Krok, aa tolv Rum i kor Pung, aa tolv Skilling i kort Rum. Ko myki bi taa allo desse Slago ihop?
