sjaa, ko dai stuka me. Daa han kom inn i Stugu, toko dai te aa ama me hono paa mangfelte Haatta aa te aa skuve aa yte paa han. Hallvord va go i Lynde aa letst inki gaa de anna han tukka se att te Dynns. Han va komin so langt, at han hadde naatt i Klinka me Vingstrunn aa hadde faatt lete upp Hurde paa Grøtt; daa kjem den største Kjempa aa giv hono ain Skump i Ryggen; han tenkte, han skulde faatt Hallvord huvustup ut over Duratroppe. Men Hallvord va før snøgg; han hukte se ne aa traiv attende me høgre Neva aa fekk Tak i Klæ’udn paa hino, aa derme tverkasta han Fanten over Skallin paa se, so han flaug ut gjøno Dydne aa langt burt i Garden. Me’a detta gikk for se, knart de bak hjaa dai, som Gumpen gav. Hallvord sa’e berre de: „de braka bak hjaa Skiddekvigunn“[1]; aa derette lufsa han ne att te Lensmannsgarde.
Hallvord drogst me ain Tydskar. Me’a han laag i Sjæland ve Livvakte, hende de ai Gøng, daa haile Regimente va samla te Eksis, at de kom fram ai Taksmaalkjempe fraa Tydskland, som, hadde gingi fri i mange Bya aa mange Lønd. Detta va unde Kvilingenn, aa han bau fritt Taksmaal ve haile Regimente, men de torde ingin seta te me hono, taa di han va lang aa hadde digar Ovalut, aa de sto stort Gitord taa hono. Ovseradn gingo fraa ait Gelid te de are aa frega, um de va nokon som torde vaaga ait Tak me hono, men ingin va huga te di. So gikk
- ↑ Skiddekrytyr, eit turt magert K.
