stappa me graa Ull. Ette dai Ti’enn va de alder nokon Uhivil paa Krytyro henna, aa de gikk ette dai Ordo som vorto sagd fyriaat, „at ho skulde hava go Like for sitt Bry;“ ho fekk de ette Løvunn i alle Luti.
Muse. De va ain Haust ai Gjente helt paa aa skar i ain Aaker, aa me’a ho draiv paa som mest, kom de ai digar Mus te henne. Denne Muse gikk berre tvilla atfør henne so ho inki fekk skjera. Ho skruma[1] ette henne, men lel so vart ho inki kvitt henne. Som ho no inki kunna faa Muse ifraa se, so sa’ ho de: „vil du no pakke de her ifraa, so ska e vera hjaa de daa du bli liggjand paa Sængenn;“ daa kvarv Muse burt før Augo henna. Gjenta tenkte inki mair over detta. – Noko lengi ette kom de ain Mann te desse Gjentunn aa sa’e de: “„e skulde gaa te de før Kønunn mina aa be’a de koma te henne; du hadde lova henne aa vera hjaa henne, daa ho vart liggjand paa Sængenn, aa no ha ho vorte so tuskjen taa se. Gjenta vart førgrunig, for ho visste ho hadde inki lova nokon Kønu de han sa’e. Endele maatte han se’a, at den Muse, som hadde vore hjaa henne i Aakre, va Kønu hass, aa daa hugste ho paa de. So laut ho fylgje me Manne, aa de bar burt i ain Haug aa ne igjøno ait Hol, aa sidstpaa komo dai aat ai Verd[2]; der va ljøst aa der va ait Hus. Hona vart hjaa dai Folko noko lengi. Daa ho so fekk Haimattløv, sa’e dai te henne dessa Folki: „de staar ait Kvartil me Pe’ing burte i dessa Ro’nn: der kan du taka so mange Skjelinga du vil
