| 462 | Retterböder |
af konungsins alfu þuiat fullkomliga þikiumzt vier sia at litla hrid stendr vortt land vid fyrir fatæktar sakier ef so mikit godz dregzt af enn litid eda ecki kiemr i stadinn enn þat eru þau heit at Islendskir sie syslu menn og logmenn aa landi voru og at .vj. skip gangi aa are huoriu til Islandz forfallalaust þeim giædum hladin at nytsamlegtt sie landinu og oss. En saa bodskapr allur er oss bydur meira afdratt og þúnga enn adur er suarinn og samþycktur þaa siaum vier med aungo moti at vndir meigi standa sakier fatækttar vors landz enn halfu sidur þorum vier fyrir vorum herra Iesu Christo at iata med oeinurd vndan þeim gudz aulmusum er adr med hans myskun hofum vier hialpir veittar oss til salubotar bidium vier vmm alla goda menn at eingi ætli sier at þraungua oss til meiri aa laga enn login votta.
Kong Haakon Haakonssöns Retterbod om Tiende og Kirkens Rettighed i Hamars Biskopdömme.
6te Juni 1263.Efter Perg. Cod. No. 317 paa Universitets. Bibliotheket i Christiania. Med en Haand fra omtr. 2den Fjerdedeel af 14de Aarhundrede.
Hakon med gudz miskun Noregs konongr sun Hakonær konongs sænder assum lændum monnum oc syslumonnum hyr(d)monnum ok kærtisuæinum bondom ok buþægnum allum guds vinum ok sinum þæim sæm þetta bref sea ædæ höyra i Hamars bispkups döme quediu guds ok sinæ. Aller krisnir konnongær fra uphafue hæimsæns af skyldu kononglæ(g)rær tign(æ)r eygu at flitiæ ok frærniæ guds bodord med styrk ok vallde þui sem gud hefuer þæim gefuett. Cn allær hafua þæt höyrt at tiund(ir) ero bodnar at gera fra vpphafue hæimsæns. af allum rettom afla þæim sem gud gefuer mannenom. Nu vilium ver ok sua gera sem godr konongær hafua gort firir oss. vilium ver giærna god döme af þæim taka. bidia ok bioda allum monnum i Hamars biskups riki. at gere menn tiunder sinar væl ok retlegha af allzkonar sade. af fiski ok fygli. sua ok hafuud tiund. iarn tiund ok stinna tiund. ok af allum væidskapp. ok af allu þui sem þer vilir nytt af taka. Sua ok vm oll annur mall þau sem biskup a loghlegha at hæimfta af kristins domsens hende. þa se men i skilum vidr han ok i rettom ansuorom. æptir þui sem adrer biskupar hafdu retlegha firir honum. Sua vilium ver ok at huarke varer menn ne adrer dirfui sik till þess at gangæ a æigner krist kirkiu i Hamre huart sem pær ero fengnar at forno eda nyu. med giof ædr med giælldi.
