| Eidsivathings-Christenret. | 389 |
40 Biscup skal hafa mæð ser .xv. menn oc .xv. hesta a sumar dægi. firi houuð kirkiu uigslu. oc .ij. natta uæizlu. En a uettrar dægi hesta viij En firi högendes kirkiu a biscup at hafa .iij. mærkr. ef hann uigir bæðe kirkiu oc kirkiu garð .ix. alna öyris.
41 Biscups armaðr. hann ma æigi kænna manne fordæðoskap. huarke karle. ne kono. nema þat se heraz flöyt. mæla þat böndr þrir. eða þrim flæiri. oc bera þæir uitni um. at bygðflöyt er. En ef hann mæler þat. oc hefer þat æcki ueret heraz flöyt. þa skal hann böta þat .iij. morkum. þat ma maðr mæla. ef hann tækr a ser eða kono sinni. þo at þat se æi herazflöyt. eða hann tæckr a barnum sinum. eða bui sinu. huart sem hann mæler þat uið karl. eða kono.
42 Hæima skal sok gefa at husi. allz þess er hauu uil sottan hafa. þa skal hann bioða firi sik. huart er hann uil guðsskirslir eða manna. hann skal æi æiga huærft til manna skirsla. ef hann byðr fyrri guðs skirsl. [Ef hann byðr fyrri manna skirsl.[1] þa a hann æi huærft til guðs skirsla. þat skal hafa er hann byðr fyrri. En huart sem er karl eða kona. þa skal hafa .xij. manna vitni. læita i herað þau þriu. er hann hefer længstum i ueret. at förazst unðan þui male. hafa huart er hann ma flæira fa. karla eða konor. En þegar er æiðar fallaz. þa skal na guðs skirslum. En ef hann fællz at huarotuæggia. þa er utlægr oc vhæilagr. oc allt þat er hann a. karlmaðr skal ganga til arens iarns. en kona til ketills taks.
43 Prestr sa er vigir guðs skirslir. hann skal hafa[2] mork .vi. alna öyris. skulu huarer tuæggia uæl[3] læggia. hiu er æiða[4] gengr. oc sa er sok gefr. ef skir uærðr. þa skal sa gefa fe. er til för er. ef full uærðr. þa gefe sa fe. er iarn ber. .xv. natta grið. skal hafa fra guðs skirslum oc fra æiðum.
44 En ef þat er utlægðar fe. þa tæckr sakar abere þriðiuug þess er utlægt er. En .ij. lutir er aftir ero. þa skulu þriskiftazst. tæckr konongr þriðiung. biscup annan. logmenn hinn þriðia.
45 Engi maðr a at trua. a finna. eða fordæðor. eða a vit. eða blot. eða rot. eða þat. er til hæiðins siðar höyrir. eða læita ser þar bota. En ef maðr fær til finna.
Jvfr. Cap. 40. G. 14. F. II. 8. B. 10. Cap. 41. G. 33. F. III. 20. B. 16. Cap. 42, 43. G. 24. F. II. 45. Cap. 44. ovf. 25. F. III. 2. B. 16. Cap. 45. 46. ovf. 24. G. 28. 29. F. III. 15. B. 16.
- ↑ [ tilsat i Margen, med Tegn til at indföres i Texten; dog med en nyere (Arne M.s?) Haand; indfört i sélve Texten i Pap. Afskr. 77. d qv., dog underprikket; mgl. i Pap. Afskr. Cod. Reg. 1155. a.; optaget hos Paus.
- ↑ Pap. Afskr. 77. d. qv. indskyder her: halfa; men Ordet er först understreget og derpaa underprikket.
- ↑ Saaledes i Mbr.; maaskee uæð (veð)?
- ↑ Saal. i Mbr.; maaskee er til udeglemt foran.
