Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 384.jpg

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest
384 Ældre

suarar.[1] ek er degra uillr.[2] oc rekr ut bita þæim. er hann hefer[3] i munni ser. þa liggr ængi sækt uið. oc gange[4] til scrifta. En ef hann suarar. at nu gengr æi [skiall a skia.[5] oc suælgir niðr [þæim bita.[6] þa hæitir sa biti[7] dyri. gialldi .iij. mærkr biscupi.[8] oc gange til scrifta. En ef hann etr længr[9] fram a læið, oc uil æi aflata oc æigi til scrifta ganga. þa er hann maðr hæiðin oc drygir hæiðin sið, oc er hann utlægr oc uhæilagr. oc huær pæningr fear hans. En ef maðr ettr kiot i langa fastu eða i imbru dagum oc kom[10] kross at garðe honum.[11] þa er hann sæikr .iij. morkum við biscup.

28   [12]En ef maðr etr[13] i langa fastu. sa ma æi kallaz[14] daguillr. sa er utlægr. oc fe hans allt. þat er i æigu hans er.[15] En ef þionn mannz etr kiot i langu fastu.[16] þa er hann utlægr.[17] oc skal[18] uera i uallde skapdrottens [hans er a.[19] huart hann uill löysa hann[20] undan þui[21] giallde. halft þægngilldi kononge. oc kaupa [honum sua[22] lannzuist. eða hit ælligr. at hann fare af lannde brot.[23]

29   [24]En ef maðr gengr a uillator í mork uti.[25] Ef hann hefer[26] genget[27] .vij. daga oc .vij. netr. En ef hunndr fylgir honum. þa skal han fyrr eta hunnden. en hunndren ete hann. En ef hann hittir ros. þa skal hann fyr eta þat[28] en hann suællti længr. En þegar hann kömr i bygðir.[29] þa skal hann sægia til misætes sins. mannum.[30] oc ganga[31] til scrifta. þa liggr ængi sækt uið. En ef hann löynir oc kömr up siðan oc uærðr hann sannr at.[32] þa er hann utlægr oc fe hans allt.

30   [33]Þat er oc firiboðet at nockor[34] maðr skal fa frenkono sinnar.[35] [ser til kono.[36] eða[37] frenndlæiuar sinnar. ne guðciuia sin.[38] allar ero unndan skildar. nema su æin [kona æi. er maðr læiðir[39] i kirkiu. þui at þat er æcki nema kosgirni æinn. Nu skal tælia[40] frensemi þæirra [i .vta.[41] kne oc take[42] at .vijda. En at frenndlæif. tæli .iij.[43] kne oc take[44] at .vta. En ef maðr tæckr ner mæir. þa ma[45] æí æíga at lagum.[46] En ef biscups armaðr fær til talumann at tælia frenndsæmi þæirra. huart sem[47] tæl bættrum skilum eða uærrum. þa skal[48] föra sunndr


Jvfr. Cap. 30. G. 24. F. III. 1. B. 15.

  1. sua — tilf. B.
  2. daghuillr — B.
  3. þa — tilf. B.
  4. þo — tilf. B.
  5. [ skiæll a skiæll — B.
  6. [ mgl. B.
  7. þa h. þat bitin hin — B.
  8. biscupi — mgl. B.
  9. sidæn — B.
  10. kömr — B.
  11. hans — B.
  12. Ingen Afd. — B.
  13. kiot — tilf. B.
  14. þa ma han æi æita — B.
  15. þat er han a — B.
  16. En ef maðr ætr mannæ kiot — B.
  17. þa er þat utlægt — B.
  18. þat — tilf. B.
  19. [ mgl. B.
  20. þatt — B.
  21. með þui at han — B.
  22. [ þui — B.
  23. eða fare utlægr. — B.
  24. .xxvj. — Overskr. B.
  25. a mork — B.
  26. ok hefuir han — B.
  27. .xiiij. dögr — tilf. B.
  28. ross — tilf. B.
  29. till bygðar — B.
  30. manni — B.
  31. gange — B.
  32. þui — tilf. B.
  33. .xxvij — Overskr. B.
  34. Þat er tallt i lagum at eingi — B.
  35. frændkonor sinar — B.
  36. [ mgl. B.
  37. ne — B.
  38. guðzifuiar sinar — B.
  39. [ er karllmaðr læiðir kono — B.
  40. fra fæðr — tilf. B.
  41. [ tælia fra .vj. — B.
  42. taka — B.
  43. En frændlæiua skall tælia i .iiij. — B.
  44. taka — B.
  45. han — tilf. B.
  46. logmale. — B.
  47. han — B.
  48. han — tilf. B.