Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 334.jpg

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest
334 Ældre

annarr maðr taki þann mann með váttum ok hafi tis þings. en frændr leysi hann .iij. mörkum. eða hinn fénýti ser er þangat förði.]

164   [Ef maðr lýstr hross undir manni fyrir framan söðul. gialdi .vj. aura. en hálfa mörk fyrir aptan söðul. en hálfrétti ef hinn fellr af baki. En ef hann skeinist. þá er sem hann hafi siálfr gert. ef sá vill sem fyrir verdr. En ef hann skeytir eigi um. þá á konungr ekki á þvi. Jafnt er giald ef maðr lýstr hross undir konu sem karlmanni.]

165   [Nú er svá mælt. at hverr maðr skal siálfr ráða fyrir fé sínu. ámeðan hann má í sínu öndvegi sitia. ok svá kona sem karlmaðr.]

166   [Ef þræll kemr á iörð manns eða býr. þá skal hann gera frelsisöl sitt. þat er níu nætta[1] öl. ok skera á ok veðr. skal ættborinn maðr höfuð[2] afskera. en skapdróttinn skal taka hálslausn af hálsi honum.]

167   Sú er hin fyrsta fartekia. er maðr reiðir festarpening. þá er hann leigir ser far. ok hafa við þat einn vátt. Sá váttr skal svá at orði kveða. ek sá at hann reiddi þer festarpening.

168   |Nú ef maðr stell í kaupförum. þá gerir hann sik at gátu[3] þiófi. Honum skal raka koll. ok bræða skal koll hans. ok taka dún. ok dýna. þá skulu allir skiparar gera honum gátu ok standa tvá vega. ok skal hann renna til skógs ef hann má. En hverr þeirra manna er þar er. þá skal kasta steini eðr kefliveli eptir honum. en hverr þeirra manna er ekki kastar. þá er sá sekr .ix. ertognm. En þat skal á bygðu landi vera ok kristnu. Þá hefir sá þiófr rétta refsing. þiggi líf ef hann má. Eigi skal hann hafa stolit minna en til ertogar lagaeyris. þat ern .iij.[4] alnir váðmáls.|

IV.

Brudstykket paa Pergament, i Cod. Arn. No. 315 fol.

Her hæfiazc upp farrmanna logh.

169   Sv er hín fyrsta fartækia er maðr ræðir fæstar penninng. þa er hann læigir ser far. oc hafa viðr þat æin vat. Sa vatr scal sva at orðe cveða. ec sa at hann ræiddi þer fæstar penning. Sv er œnnur fartækia er tvæir vattur ero ner. ef þa scilr a noccot. þa sculu þæir bera vitni umm. þa a sa far sitt hæimilt er tækit hæfir.


Jvfr. Cap. 164. F. X. 41. Cap. 165. F. IX. 20. Cap. 166. F. IX. 12. Cap. 167. nedenfor Brudstykket IV. Cap. 169.

  1. Saaledes i Y. mæla — Fr. L., upaatvivlelig rigtigere.
  2. Rettet saal. efter Fr. L. fra Afskriftens hönd, der ei giver nogen Mening.
  3. Baade her og nedenfor rettet i Mrg. i Xa. til gœtu; gatu — Xb.; götu — Y.
  4. Saal. baade X. og Y.; maaskee dog Skrivf. f. .ij.