148 [Ef maðr legst unðir kýr manna ok drekkr. þa á sá öngvan rett á ser. Svá ef maðr gengr í laukagarð manns eða hvanngarð. sá á eigi á ser þó at menn beri eða beysti. eðr taki öll föt af honum.]
149 [Ef maðr ferr at veg sínum. þá má taka af heyvi þat er hross eti þar. en þiófr ef finzt at hann hafi nökkut á braut.]
150 |En svá skal settareið vinna. standa skal í miðri kirkiu.[1] ok hafa saltara[2] í hendi ok vinna svá eið. Nefna skal haulda sex[3] til settareiðar.[4] eða böndr hina beztu cf eigi eru hauldar til. Sakaráberi skal nefua hálfa vátta. en veriandi hálfa. ok hafa einn af þeim .vj. en annann nánasta nið. siálfr hinn þriði ok .iij. aðrir friálsir menn. þeir er kunni hyggia fyrir orði ok eiði.|
151 |Hvervitna þar sem tylflareiðr skal vera ok nefndarvitni. þá skal sakaráberi nefna hálfa vátta en veriandi hálfa. ok nefni hvárr sína vátta þegar eiðr er festr. ok nefna haulda .xij. í fylki eða böndr hina beztu ef eigi eru hauldar til. Hvárki skulu til nefndir sakaðir ne sifiaðir. Tvá skal hann hafa af þeim .xij. en tvá nánastu niði. siálfr hinn fimti. en þeir siau[5] síðan friálsir menn ok fulltíða. er hyggia kunnu bæði fyrir orði ok eiði. En fyrir altarisgólfi skulu menn sveria lylftareið ok hafa messubók í hendi ser. En ef einn váttr fellst. þá er fallinn allr eiðr.| [Sveri á kirkiudura staf. ef eigi fær bók.] |Eið hvern skal bióða til heimilis hins er heyra skal. ok bióða .iij. náttum fyrr. ef fiörðr eða fiall bannar eigi. en .v. náttum ef fiörðr eða fiall bannar. hvárt sem hinn er heima eða eigi.|
152 [Sá skal hafa heimiskviðarvitni er þat mælir. at maðr ráði land eða þegna undan konungi. Ármaðr skal eigi mæla þat án þeirra. Item heimiskviðarvitni ef kennir konu manns. dóttur eða systur. at þær liggi með manni öðrum en eiga. ella veri útlægr. Ef maðr kennir manni hvinnsku ok nefnir á grip. ok á hann eigi siálfr sókn á því máli. þá er þat fiölmæli. nema hann hafi heimiskviðarvitni til. Ef maðr
153 mælir úkveðisorð við karl eðr konu. þat er útlegð liggr við. ok verðr skírskotat. þá skal þó fullrétti uppi við þann er mælt var við. at hinn firri sik útlegð með heimiskviðarvitni. nema hinn eigi at lögum sókn á því máli. þá er þar ekki réttarfar á því máli. ok svá skal um öll fiölmæli ok fullréttisorð.]
153 [En hvervitna er menn kaupa saman lagakaupi. þá skulu menn takast í hendr ok nefna vitni við. en þau kaup skal öll halda. En ef sá vill ekki halda kaup er seldi.
- Jvfr. Cap. 148. F. XIV. 13. 14. Cap. 149. F. XIV. 15. Cap. 150. F. XV. 11. Cap.151. F. IV. 8. Cap. 152. F. V. 23—26. Hk. 37. Cap. 153. F. V. 40., som hermed kan suppleres.
