fimt þá á hinn ekki á því. en sú er fimt hans. er hann er førr til.] |Til skal fara sá maðr er hundr hefir bitit. ok beiða búanda er hundinn á at hann taki hund þann ok leggi á band.[1] ok seli í hönd þeim er bitinn er. En ef hann gerir eigi svá. þá er sem hann hafi siálfr gert er hundinn á.| [En ef hann kveðr nei viðr. haldi fyrir lýritar eiði fyrir hvert þeirra .iij. mála. En ef ross lýstr mann eða naut stingr. leiti sá til er sár fékk. ok geri ur slíkt sem hann vill. en ef hann lætr eigi laust er átti. þá er sem hann hafi siálfr gert.]
139 |Svá er ok enn[2] mælt ef maðr elr[3] hund annars manns lengr en hálfan mánað. þá ábyrgist hann verk hans sem síns.[4]|
140 |Þat[5] skal vera hálfgilt ef fé spillir fé. horns ok hófs ok þræls.|[6]
141 [En hvern eið er maðr hefir festan. ok fellr hann í frá ok er eiðrinn úunninn. þá skal arfi hans hafa þann eið af hendi ser førðan á .x. vikum sørum eptir þat er hann er fulltíða. nema fiárhaldsmenn vili fyrr sættast um þat mál.]
142 En ef búanda verðr þat fyrir at hann drepr þræl ſinn til dauðs. þá skal hann segia til samdögris. þá varðar honum þat allz ekki. nema við guð. En ef hann gerir eigi svá. þá er hann morðingi réttr.
143 [Ef menn etiast vitnum á fyrir kapps sakar eða spektar. um hvatki mál er þat er. eðr hefir annarr .ij. váttum framar eða fleirum. þá nefni þeir þegar á stefnu .xij. böndr hina gegnstu ok hina elztu innan fylkis. þá er öngvan hlut hafa fyrr átt í með þeim. sex hvárr þeirra. En sá er eigi vill nefna. láti sitt mál. En þeir .xij. er til eru nefndir virði vitni þeirra. hvárt sem þeim þykkir fyrir guði réttligra vera. ok hafi sá sitt mál er þeim sýnist at réttara hafi. ef þeir verða allir á eitt sáttir. En ef þá skilr á. hafi þeir ſitt mál er fleiri verða saman. En ef allir verða iafnmargir. þá hafi þeir sitt mál ef einhverr vill or annars föruneyti því til guðs skióta fyrir sættar sakar. at þat mál sýnist oss réttligra fyrir guði. En ef serhvárir kallast rétt hafa. ok skióta því til guðs ur hvárumtveggia flokki. þá se skipt máli í miðiu í sundr. því er þá skilr á. En því er þetta mál gert at opt eru ill vitni ofsað fyrir kapps sakar. ok lætr hinn liðlausi[7] mál sitt þó hann hafi réttara.]
144 [En ef umboðsmaðr tekr leigu. ok lætr eigi landsdróttinn fá. þá beiði landsdróttinn leigunnar. ok söki með þingstefnu ok eigi með heimstefnu. En ef umboðsmaðr
Jvfr. Cap. 143. F. XIII. 24. Cap. 144. F. XIV. 1—3.
