| 314 | Ældre |
blóðug eðr klæði hennar rifin þá er settar eiðr ok[1] fangavitni. En þar skal hann fá eiðar tak til. þann eið á hon hálfan en konungr hálfan.
47 Svá er staðfest at allir eigu jafnan rétt í kaupangi. hauldsrétt. þat eru .iij. merkr. slíkan rétt[2] lendr maðr sém leysingi manns sa er gert hefir frelsisöl sitt. þá skal skapdróttinn hans ganga á mót ok lýsa því fyrir mótmönnum öllum at hann hefir gert frelsisöl sitt. En ef hann lýsir eigi þá skulu .ij. váttar bera þat vitni at gert var frelsisöl hans. því at eins fær hann rétt sinn fullan. En ef eigi er gert freisisöl hans. þá skal hann taka .vj. anra í rétt sinn. konungr ok böarmenn .iij. merkr. En þyrmslamenn allir skulu þyrmast við skapdróttinn sinn. iafnt í kaupangi sem í heraði.
48 Allar þokkabötr ok öll hálfréttismál ok svá hálfrétti manna. öll þau mál skal sökia á dómi er eigi liggr við konungs réttr ok böarmanna. Faðir skal sökia ef lostinn er hálfréttismaðr eðr særðr. eða nánastr niðr. ok svá öll mál þau er hann á at sökia.
49 Maðr hverr er yngri er en .xv. vetra. sá er úmagi. En ef hann banar manni. þá skal hann fara af landi í brot ok hafa fé sitt.
50 Ef maðr býðr sik siálfan í tak nm mannhelgi vára[3] í þýfsku um langaföstu. þá skal hann um nátt í iárni halda. ok skal hann vinna eið um morguninn eptir ok gialda vátta fé. þá skal bióða hann frændum ok vinum undan at leysa. Nú ef þeir bióða eigi lög fyrir hann. þá skal sakaráberi höggva af honum hvárt sem hann vill ofan eða neðan.
51 Ef hann sitr um þat er honum er stefna í braut gerð at lögum. þá er hann útlægr ok fé hans alt. en frændr skulu fylgia konu ok úmaga af landi í brot at úsekiu. Sá sem eigi er .xij. vetra ok er yngri hann skal engan rétt taka ok eigi veita. en ef hann er .xíj. vetra ok til þess hann er .xv. vetra gamall þá skal hann taka hálfrétti ok svá böta.
- Jvfr. Cap. 47. 49. 51. nedf. 97. G. 190.
