kaupangi. en hásetar þann rétt sem böarmenn taka í kaupangi. En ef þeír koma til kaupangs þess er Biarkeyiarréttr er í at úböttu, þá á konungr ok böarmenn þann rétt at taka iafnt sem innan böar væri gert. nema þeir hafi sætzt áðr. En hvervitna er maðr lýstr mann eðr særir ok býðr hann síðan lög fyrir sik ok sinn eyri. þá friðhelgar hann sik. En ef þeir vega at honum síðan. þa vega þeir at löghelgum manni. En hann má bióða lög fyrir sik hvar hann vill ok skírskota því undir vátta.
43 Engi kaupangsmaðr skal úskil gera heraðsmönnum ok eigi heraðsmenn kaupangsmönnum Sitt skal hverr hafa ok engi skal annann ræna. Ef maðr rænir mann þiófi eða útlægum manni. þá er sá sekr .xl. mörkum er höfðingi gerist í. en hverr þeirra annarra mörkum .iij. þat á konungr hálft ok böarmenn hálft.
44 Ef maðr rænir mann hanðráni ok skírskotar hinn. þá gialdi sá .iij. merkr konungi ok böarmönnum ok fyrirtekit sókn sinni. þat heitir handrán er hann tekr ur hendi honum. en hann skírskotar. Nú ef hann gengr. þá skal hann ganga eptir honum með vátta húsfastra manna ok leggia rán við ok rétt konungs. En ef hann vill eigi selia honum grip sinn í hönd. þá er hann sekr öðrum .iij. mörkum. þá skal hann æsta hann taks til móts fyrir tvenn rán ok fyrir fc sitt. ok niótí vátta á móti. at hann rænti hann handráni ok hann fór eptir ok beiddi út ok lagði rán víðr i annat sinn. ok æsta hann til taks tíl móts. þá er hann sekr .vj. mörkum við konung ok böarmenn.
45 Þat er rán ef maðr berr í brot þat hann á ekki. þá skal hinn ganga eptir honum með húsfasta menn .ij. oc beiða út gripar síns eðr hvat fé tekit er frá honum. Ef hann selr þegar í hönd honum þá á konungr þar ekki á. en hann skal leggia á .xj.[1] ertogar. þá skal hinn hafa féit er átti. en ef hann vill eigi selia honum í hönd þá skal hann leggia honum rán við ok æsta hann taks til móts fyrir rán. þá er hann sekr .iij. mörkum við konung ok böarmenn ok .ix. ertogar.[2] en hinn skal nióta vitnis síns at hann tók frá honum ok beiddi út með vátta.
46 Ef maðr brýtr konu til sængr við sik at úvilia hennar. þá er hann útlægr ok úheilagr. en hon skal segia til samdögris ok nióta vitnis síns at um morguninn eptir. En ef hon segir eigi til samdögris. þá skal hon aldrigi síðan vitnis níóta um þat mál. en hon skal sökía hann síðan til eiða ok frændr hennar. En ef hon er blá eðr
- Jvfr. Cap. 46. nedf. 96.
