Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 262.jpg

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest
262 Anhang til d. ældre Fr. L.

sun er getinn er af craþte helags annda oc ræddez af Mario mey pindr unndir pilatz vallde crosfestr deyddr oc gravenn for niðr til helvites at leysa þaðan alla sina menn. þriðia dag eþtir er hann var deyddr reis hann upp af dauða oc var siðan með lærisuenom sinom .xl. daga fra pascadegi oc til helga þorsdags oc steig þa til himna upp oc þaðan scal hann koma a efzta degi þessa heims at dæma hvern æptir sinom verðleika. Vær skulom trua a helgan anda at hann er sannr guð sem faðer oc sunr oc þær þriar skilningar er einn guð. Nær skulom trua a þat allt sem truir oll cristeleg þioð oc heilagra manna samband oc heilog kirkia hever samðyct með obrigðelegre staðfesto. Uær skulom trua synðer firelataz með sanne iðran oc skriptagang með hollde oc bloðe vars drottens er i messunne helgaz með bæna hallde. oc olmosugerðom oc fǫstom oc með ollom oðrom goðom lutum er menn gera hugsa eða mæla. Uær skulom trua at hvers manz likamr er i er komenn heimenn eða koma kann til domadags. skal þa upprisa oc þaðan af skalo þæir er illa gera þessa heims hava endalausan ufagnat með diǫflenom oc hans englom i helvite. En þæir sem gott hava gort þessa heims skulo þa fa oc hava eilivan fagnat með guðe oc ollom helgom i himinriki.

8   Nv af þui at guðs miskunn ser til þess þorf hversdaglega utolulegs lyds oc imis fiolmennis þa hever hann skipat tueim sinom þionom at vera augsynelega hans umboðsmenn um þessa helga tru oc hans heilagt logmál goðom monnom til rættinda en vandom monnom til refsingar oc reinsanar. Ero þæir tueir annar konongr en annar biscup. hever konongr af guðe veralldlegt valld til veralldlegra luta. En biscup andlect valld til andlegra luta. oc a hvárr þæirra at styrkia annars valld til rættra luta oc loglegra oc kannaz við sek at þæir hava valld oc yfirboð af sialvom guðe en æigi af ser oc fyr þui at þæir ero guðs umboðsmenn. hins oc annars at þat sia aller at þæirra ma a enga lund missa. þess ins þriðia at sialfr guð virðiz at kalla sek með þæirra nofnom. þa er sa i miklum haska sannlega við guð er þa styrkir eigi með fullkominne ast oc ræzlo til sins vallds þess er guð hever þelm tilskipat þar sem þæir bera sua mikla a hyggio firer landzfolkino oc abyrgiaz fire guðe allra hellzt þar sem login vatta með staðom eða merkiom[1] sua at huarke mege höfðingiarnir ef þæir geyma þess anauðga eða þyngia folkino oc með ofmikille adyngð oc at eigi megi favittrir menn synia hofðingionum loglegrar þegnskylldo fire þriosku saker eða skamsynnar uvizkv.

9   Nv af þui at lanðzfolkit a mikla lyðskylldu at væita kononginum þa væri þat þarflect at menn varaðiz þa myklo villo þoko er mestr lutr landz þessa hover sua hormulega verit blindaðr af at i eyngu lande finnaz demi til. þar sem teknir hava[2]

  1. Rigtigere stoddum endamerkiom, see d. n. Landsl. II. 2.
  2. Her mangler verit, see d. n. Landsl. II. 3.