Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 246.jpg

246

Ældre

sinn. af eigi comi í acr granna síns. eða gialldi landnám oc korn þat er spillt verðr. Nú hefir hann laðit korni sinu er síðarr scar. þá scal hinn enn svá hallda sinn smala at eigi comi í bit granna síns fyrr en iamnbitit er. eða gialldi landnám. Svá oc ef fénaðr manns gengr í acr töa eng at görðum gilldum.

Um garð gilldan.

21   En sá garðr er gilldr er öln er ámeðal staurs hvers. en hiástaurr hinn þriði hverr. oc iaðarr er yfir. svá at eigi komi svín i gegnum þat er súlu hefir a hálsi. en sú súla scal vera þumalalna .ij. þá scal þó bióða honum naut^[1] heim til hús. Nú hirðir hinn eigi naut sín þá helldr en áðr. þá scal hann höggva .ij. naut cúgilld at úgilldu. En ef hann hirðir þá^[2] eigi. þá bióði honum annat sinni heim eða höggvi .ij. naut cúgilld at orsekiu. oc bióða honurn heim hit þriðia sinn oc höggva .ij. naut. nú eru .vj. naut úgilld. Nú er höggvit naut eða fénaðr manns oc er eigi boðit heim at úgilldum görðum. þá sculu uppi holf giölld ef þræll hefir drepit. en sá hafi húð af^[3] oc átu er fénað átti. En effriáls maðr drepr. þá sculu uppi full giölld. en húð oc átu hafi eigandi. En ef ross gengr í acr manns eða^[4] eng. hann scal taca ross þat oc^[5] inn setia. oc fara til hins er rossit á með vátta oc beiði usla bót oc festi lög fyrir rossit oc sýni mönnum uslann. En ef hann tecr út rossit at úböttu. gialldi ránbaug konungi en hinum landnám er iörð á oc böti usla bót

Ef maðr leggr tröð sína við akr eða eng.

22   Ef maðr leggr tröð sina við acr eða engi annars manns. þá scal hann hverfa garði gilldum um.

Um hollt oc haga.

23   Allt þat er menn scill á hollt eða haga. acr eða engi. þá scal lögfesta fyrir. sá leggi til fimtarstefnu er helldr þyckiz þurfa. oc .vj. menn scal hvárrtveggi nemna í stemnu sem í dóm. En^[6] ef hvárgi leggr fimtarstemnu oc festa báðir þeir lög fyrir eða annarr einn. þá ef á yrkir undir lagakefli oc leggr fimtarstefnu. þá hefir sá fyrirtecit sócn sinni oc gialldi ránbaug konungi. en hinum landnám silfrmetit er iörð á. En allt þat er maðr yrkir acr eða eng til fimtarstemnu oc förir eigi undan lagakefli. þá sekir hann sic eigi. en á fimtarstemnu nióti hvárrtveggi vátta sinna. Sá scal fyrr nióta vátta sinna er fyrr lögfesti. En ef annarr förir fram óðalsvitni. en annarr hamnarvitni. þá scal hinn hafa sitt mál er óðalsvitni förir fram. En hverr maðr scal sitt hafa slíct sem vitni berr til.

1. sín — tilf. c. d. e.
2. enn tilf. e.
3. af — mgl. c. d. e.
4. í — tilf. c. d. f.
5. oc — mgl. b.
6. oc — b.