| Frostathings-Lov. (XI.) | 231 |
6 En ef hann tóc úvirðan eyri. þá sver hon siolf til fiár síns. En ef hann lifir lengr. þá reiði af hendi ser svá mycit sem hann tóc erfingium heima[2] oc sveri at eigi tóc hann meira. En ef cona missir búanda síns. oc hafi þau .xij. mánaði saman verit. þá á cona þriðiung í búi oc í lausum aurum öllum oc clæði sín at fornaði.
7 Landsleigu scal hon lúca [scullda oc landsleigu[3] at þriðiungi oc engum sculldum öðrum. En ef þau búa á annars tveggia iörðu. þá scal hvárki þeirra leigia iörð af öðru. En ef hon callasc eigi hafa fé sitt allt. þá bióði hon manni um vörn sína oc um sócn sína iambornum mánni þeim er næst átti hana. at söcia til fiár síns. En ef erfingiar hins dauða segia at hon hafi þá meira fé. þá söci þeir hana. En ef þau hafa eigi .xij. mánaði saman verit. þá cveði hon fiár síns þess er hon kallaz missa.
8 Ef[4] maðr gengr í bú með eckiu eða með meyiu. þá á hann þó ecki í búinu fyrr en þau hafa .xij. mánaði saman verit. þá leggia lög fé þeirra saman. En ef öreigar .ij.[5] koma saman at lands lögum oc aucaz þeim fé.[6] hafi hann .ij. luti. en hon þriðiung bæði í landi oc lausum eyri. En ef annattveggia missir annars við. oc þrýtr öldrhúsvitni. vinni siálft eið til fiár síns en .ij. scilvænir menn oc réttnæmir sanni eið hans eða hennar. en fé greiðiz eptir lögum. En ef caupir iörð með gripum eða lausafé eða búfé cono sinnar oc lifir hon honum lengr. þá scal hon þat eitt hafa í iörðu af örfum hans sem henni fylgði heiman oc þriðiungsauca með. enn þó at hann leiði hana til bócar. sceyting at taca. því at lög riúfa þat mál. oc lausafé er arfar greiða í hönd henni. En ef hon tecr fé i erfð síðan er þau komu saman. oc verðr þat fé í iörð reitt. þá scal sú iörð hennar.
9 Ef mær hefir fiárhalld bróður síns. þá se[7] föðorfrændr oc móðorfrændr sveinsins slíct henni til heimanfylgiu af fiárlutum sveinsins sem þeim sýniz er hyggnastir eru. en ef þá scill á. þá ráði þeir bauggilldis menn er arfi þeirra eru næstir ef þeir hafa vit til. En ef arfi gefr þá söc þá er hann er fulltíða. at þeir hafi tecit fé á gipting systur hans. þá standi sá fyrir með einseiði er sú söc cemr á hönd. En ef einnhverr verðr sannr at því at hann hafi til þess mútu tecit. reiði slíct[8] upp sveininum sem hann tóc mútuna oc heiti drengr at verri. En um fram ráð þeirra manna
- Jvfr. Cap. 8. Hk. 52. G. 53. Cap. 9. Hk. 53.
