| 224 | Ældre |
hann á at[1] sökia eða veria. oc fær ser þegar umboðs mann ef hann þyckiz þess þurfa. iamvel heill maðr sem siúcr. hvárt er hann gerir oc hann þarf innan fylkis eða utan.
30 (xxviij.) Mál hvert þeirra er allir fylkismenn ero á eitt.[2] þá scal þat hvergi riúfa er þeir döma [lög um[3] þau mál öll er þeir eigu um at döma. þó at frá hverfi[4] bauggilldismenn oc nefgilldismenn eða námagar. En ef frá hverfr fiórðungr manna eða fleiri þingmanna réttra. þá scal bera þingrof aptr á þing. oc scióta máli til .ij. fylkna þings. En þó at engi beri þing aptr. þá er engi búandi secr er af þingi gecc með honum. En ef menn verða eigi sáttir á .ij. fylkna þingi. þá scal scióta til .iiij. fylkna þings. En ef þeir verða eigi þar sáttir. þá scal scióta til átta fylkna þings. hafa þat þar er allir verða á sáttir oc í lögréttu kemr. Nú er fylkit scipat í sundr. þá er svá mælt. at svá scal standa mál þeirra sem fylkismanna allra.
31 (xxix.) Heima scal búandi veriazc at búi sínu nm fiársócnir allar. nema um þat mál eitt er hann hefir[5] fé í caupangi. En ef búandi er tacs æstr í caupangi. þá fái hann tac tit stemnu til mótz fiala[6] þó at hann se til dóms æstr tacs. En ef þá scil á hvert málit var gört í caupangi eða heraði. þá scióti búandi því til guðz at þat mál var gört í heraði. oc föri vörn sína í herað. oc fái brautar tac til heimilis síns. oc látí bú taci varða. En mansleigu oc landsleigu scal at Frostoþings[7] söcia.
32 (xxx.) En ef þat mál scal söcia í heraði sem gört er í caupangi. þá scal söcia at Frostoþings rétti. oc döma um at Biarceyiar rétti. en ef þat mál scal söcia í caupangi er gört er í heraði. þá scal þat söcia at Biarceyiar rétti. en döma um at Frostoþings lögum [ef á dóm kemr.[8] Nú hefir maðr sóct mál sitt at lögum Frostoþings. þat er döma scal at Biarceyiar rétti. oc ber einn váttr á þeim dómi[9] með söcianda sculld á hendr verianda. þá halldi veriandi settar eiði fyrir oc nemndar vitni. En nemna scal .iiij. búendr þá er næstir búa heimili hans innan fylkis. oc hafi veriandi þá .ij. af þeim .iiij. er hann má fá til eiðar með ser. en hann siálfr hinn .iij. En ef hann færr eigi þá vátta er nemndir váro. þá reiði hann .x. ertogar fyrir fangavátt
- Jvfr. Cap. 32. G. 120.
- ↑ at — mgl. d. f.
- ↑ sátter — er udentvivl udeglemt.
- ↑ [ lögum — e.
- ↑ Saaledes rettet, da det kort efter forekommende hverfr noksom viser, at her maa læses hverfi. b. og e. have hverio, men c. og f. hveriu, hvilket meget let kan være Læse-Feil istf. hverui, der i enhver Mbr., hvor Bogstaven i ei er betegnet ved Prik, seer ligedan ud.
- ↑ festir — c. d. e.
- ↑ við fiala — c. e. I d. synes ogsaa við (v') at være tilfoiet med Arne M.s Haand, men igjen at være næsten udslettet.
- ↑ lögum — tilf. i d. i Margen mellem Klamrer med Arne M.s Haand; ligesaa i e. over Linjen med lysere Blæk.
- ↑ [ mgl. e.
- ↑ degi — b. f.
