| 210 | Ældre |
upplagðr[1] á iörð manns oc deyr hann þar. þá scal fe hans svá fara scm áðr er sagt. En ef gestfeðri er í griði[2] með búanda. þá scal búande lýsa því at hann bindr oc leysir húðfat sitt þar með honnm þá scal sá búandi taca arf hans allan ef hann deyr. nema hann hafi gefit öðrum. En sá maðr er gestfeðri réttr er herlenzcr er Noregs maðr oc ero aller deyðer[3] hans ættmenn er í erfðum ero talder við hann. En ef gestfeðri andaz á iörðu manns þar sem hann bió. þá halldi sá arf þann .xij. mánaðe er iörðu á til raundaga hvárt arfi er nöckurr eða engi. oc gialldi hverium sculldir er vitni berr til. en ef hann andaz í griði með manni eða á scipi. þá fari með sama hætti. En ef cona manns andaz sú er gestfeðra er. þá halldi búandi hennar .xij. mánaðe. oc fáe fullveðia til at fé halldezc.
6 Ef maðr deyr[WS 1] fyrir vestan mitthaf eða[4] Íslande út. þá scal sá taca arfinn at lögum þeirra er þar er[5] á landi. En ef fyrir austan mitthaf deyr. þá scal þal fé fara at Frostoþingslögum réttum.
7 Ef maðr callar til föðorarfs síns. oc hinn iátar því at hann er þess sonr er hann segir oc af friálsum kviði oc til arfs kominn. oc er hann innanlandz getinn. þá má hann ganga til föðurarfs síns. en sá fari hinn á frá er callaði hann eigi arfa vera með váttum oc með vitum. En ef hinn dular at hann se þess manns sunr er hann segir. eða [hann se[7] af friálsum kviði comenn. þá scal hann kveðia oc fiárhalldz mann oc eigi dóm[8] einn til oc nióti vátta sinna at hann er þess manns sunr er hann segir. En ef hann er utanlandz getinn. þá scal hann kveðia föður arfs síns. eða þess arfs er hann callar til oc nióti vátta oc vitna sinna at hann se[9] arfs görr oc eiga doma alla[10] nema hinn láti fyrr af.
8 Hvervitna er iamnáner ero hinum dauða carlmaðr sem cona. þá scal carlmaðr ganga til arfs en cona í frá. ef þau ero bæði í bauggilldi eða bæði í nefgilldi. En ef hon er manni nánari þá cemr hon fyrri til arfs. en[12] bauggilldismenn ero fyrri í arfi hvárt sem er carlmaðr eða cona helldr en nefgilldismenn.
9 Þat scal dóttir taca í arfi móðor sinnar ef bróðir lifir. clæði öll nema guðvefiar sciccior oc óscoren clæði öll. þat á bróðir. En af clæðum scal bróðir taca gullað[13]
- Jvfr. Cap. 6. G. 111. Cap. 7. 8. Hk. 74. (næsten ligelyd.) G. 124. 125. Cap. 9. Hk. 75. (ligelydende).
- ↑ útlagðr — b. f
- ↑ ondi — b. f.; oriði — c., og opr. i d. og e., men rettet til griði i d. af Arne M. selv.
- ↑ dauðer — e.
- ↑ á synes her at være glemt.
- ↑ ero — e.
- ↑ ifar — c. e.
- ↑ [ mgl. c. d. e.
- ↑ döm — c. f.
- ↑ til — udeglemt, see Hk. 74.
- ↑ til — tilf. c. d. e.
- ↑ iamnananar — c.
- ↑ ef — tilf. b.
- ↑ gull allt — Hk.
- ↑ I Texten: ðeyr.
