| Frostathings-Lov. (VIII.) | 207 |
missir. þá sculo taca systkina dötra synir .ij. carls oc cono. þeir eigu báðir einn arf at taca. oc verðr hvárrlvegge annars arfe.
13 (xiij.) Nú er hin .xij. erfð er taca systra .ij. synir. þeir eigu báðir einn arf at taca oc verðr hvárrtveggi annars arfe. en ef þeirra missir við. þa taca þær conor er ero systra dötr. þær eigu báðar einn arf at taca. oc verðr hvártveggia annarrar arfe. Svá er oc mælt at í þeirri erfð scal hverr taca arf er hann er taldr í. oc eigi taca arf fyrir hendr öðrum fram.
14 (xiv.) Svá er oc mælt oc talt í lögum manna ef maðr verðr fyrir þeirri villu at hann vegr mann til arfs. þá hefir hann fyrirgört oc vegit arfe þeim. en arfr sá fari at erfðum réttum sem sá maðr værí eígi til er mann vegr til arfs.
15 (xv.) Nú er hin .xiiij. erfð er þeir brödr gáfn Magnús synir. Sigurðr oc Eysteinn oc Ólafr. er taca sculo föðor bröðr oc bróðorsynir. frillusynir. oc svá föðorbróðir annarr oc bróðorsunr er þeir ero sammöðra oc scilgetner. oc scipti at mannmergð. en ef þessara missir við. þá taci conor iamscylldar oc scipti sem áðan var scilt. En ef þær ero eigi til. þá taci föðorbróðer sammöðra oc eigi scilgetinn. oc bröðrasynir sammöðra hvárt er þeir[1] ero scilgetnir eða eigi. oc scipti at mannmergð. En ef þeir ero eigi til. þá taci conor iamscylldar. oc scipti sem ádr var mælt. En ef þessa missir allra. þá taci þeir er .v. manni ero at frændsemi. nema nánara finniz fyrr en undir konung gange.
16 (xvj.) Ef maðr er utan landz getinn. oc hefir hann eigi ölldrhúsvitni. oc hefir hann iartegnir konungs eða biscops eða iarls til máls síns. þá komi hann með þeim iartegnum til iárnburðar. verðr hann scírr. lögfesti arf oc leggi fimtarstemnu oc nióti þar scíringarvitnis síns til arfs.
17 (xvij.) Svá er mælt. ef sá er eigi nær er arfi er röcr. þá er arfr tömiz. oc setsc . sá í arf er nánastr er at frændsemí. þá fare sá til er arfe er næstr oc söki hann or á einni fimtar stemnu. En þar sem arfe röcr setsc í. þá scal engi maðr hann or söcía.
18 At betra kné scal taca oc at öfra scal afgreiða[2] oc svá arf taca.
- Jvfr. Cap. 17. G. 121.
