bötaz fyrir. þá böti stýrimaðr konungi .xl. marca. en háseti hverr .iij. mercr. en hveriom er þeir rænto svá micit sem þeir vilia sveria er ræntir ero.
26 Ef til höfuð kirkio scal höggva eða til leiðángrs fars. þá scal höggva í hvers manns mörco er vill. oc er réttara eptir at spyria.[1] en hinn á eigi at synia. En á bacca at reisa leiðangrs scip. þá scal reisa á hvers manns iörðu er vill. þar er hvárki se at verra acr ne eng. oc réttara at at spyria. oc á hinn þó eigi at synia. En ef griót hittiz á einshvers manns iörðu þat er þarf til kirkna at hafa. höggvi sá er þarf oc er réttara at at spyria en hinn á eigi at synia. en ef maðr bannar einhvern lut þenna með lögfesto eða með forstöðu þá seciz hann .iij. mörcum við . . . . . [2] en hinn yrkia iamt sem áðr at orseciu. en ef spell verða á acri eða engi þá virði böndr þat.
27 Svá er mællt at fornum rétti. ef menn fara fyrir bann landa ámeðal at úleyfi konungs. þá er stýrimaðr secr .xl. marca við konung en háseti hverr .iij. mörcum. En ef konungr leggr bann fyrir miöl eða vöro einhveria landa ámedal. þá er sá secr sem förir .iij. mercr við konung. svá stýrimaðr sem háseti. þvíat engi maðr þeirra scal á annars manns vöro seciaz. En ef menn fara til Fræseyiar eða í aðrar caupstemnur at konungs leyfi. nú coma þar úfriðar menn konungs. þá scal svá caupum caupa við þá sem við friðmenn at orsekio.
j. Her hefr upp erfð hin fyrsta.[3] (1.)
ij. Um erfð[WS 1] aðra. (2.)
iij. Um erfð oc sunarsyni
.ij. oc er faðir annars arfgengr en annars eigi. (3.)
iiij. Um erfð þriðiu. (4.)
v. Um .iiij. erfð. (5.)
vj. Um .v. erfð (6.)
vij. Um .vj. erfð. (7.)
viij. Um .vij. erfð. (8.)
ix. Um .vii. erfð. (9.)
x. Um .ix. erfð. (10.)
xj. Um .x. erfð. (11.)
xij. Um .xj. erfð. (12.)
xiij. Um .xij. erfð. (13.)
xiiij. Um .xiij. erfð. oc þat at engi maðr scal vega mann til arfs. (14.)
xv. Um .xiiij.[4] erfð er konungar gáfu. (15.)
- Jvfr. Cap. 26. G. 306. Cap. 27. G. 313.
- ↑ I Texten: erfd.
