| 202 | Ældre |
brodda. þá sculu böndr fá. en hálfr eyrir við ör hveria er missir. oc .vj. aurar við tvennar tylftir örva. En drengmaðr hverr scal eiga sciölld oc spiót oc sverð eða öxi. En þær öxar ero gilldar er sceftar ero oc þau spiót er sceft ero. En ef hann missir einhvárs vápns þessa .iij. þá liggia .iij. aurar við. en ef hann missir allra þá liggia við .ix. aurar. oc fare réttlaus til þess er hann á vápn ser.
14 Ef scip scal scipa. þá sculu aller til coma. en ef fallaz lætr. þá scal scorar selia ármanne í hönd. oc augliós nef þau öll gera at bryggio sporði er scorat er fyrir. En ármaðr hverr í fylki leggi mat oc fé í hömlor .iij. yfir þvert scip oc alla reiðu[1] oc hafe af því af þeim leiðangrs víti rétt. en ef ármaðr vill eigi gera sem mællt er. þá á hann ecki á því.
15 Gilldr scal trésciölldr hverr er spengr .iij. liggia yfir þveran or iárne oc mundriði við innan.
16 Hverr maðr scal leiðangr gera fyrir úmaga sinn nema lícþrár se.
17 Prestr sá er at fylkiskirkiu sitr hann scal eigi gera leiðangr fyrir sic oc cono sína oc diákn sinn eða prest ef hann hefir með ser.
18 Svá sculu lendir menn gera leiðangr sem elli[2] hverr búanda. oc slíct eiga í leiðangrs scipum sem var um Ólafs daga oc gera fyrir hvern mann er .vj. vetra er gamall eða .vij.[3] vetrum ellre.
19 Ef scip verðr úfört þá er menn ero heiman farner. þá sculu þeir upp setia oc brenna oc föra búandum[4] saum heim. en ef þeir brenna eigi. þá gialldi þeir saums verð. hálfan eyri háseti hverr. en eyri ef söcia scal til. Ef leiðangrs scip verðr úfört þá er menn ero á stadder oc matr er á kominn. oc ero þeir svá stadder aptarla í liði at þeir comaz eigi á önnor leiðangrs scip. þá leggi þeir í hirzlu mat oc leiðangrs fé þat er þeir hafa úlaunat.[5] oc gere boð ármanne þeim er næstr er at taca matinn oc svá[6] leiðangrs fé. en stýrimaðr oc hásetar fare til konungs ef þeir fá ser far. oc hafe þar leiðangrs gerðer er þeir höfðu heiman. en þeir er aptr hverfa taca eigi
- Jvfr. Cap. 16-19. G. 298. Cap. 19. 20. G. 301. 302.
