| 180 | Ældre |
oc taca af honum hálfu meira en vitni barz til. hafe hinn sitt en böndr þat sem auc er. En allt þat er kononne er golldit með vitum oc með váttom eða í öðro fé. þá á hon þat allt. En ef ármaðr tecr nockot fé frá henne. þá liggr honom búrán við. En svá sculu örvasar oc ómagar útlags manns fara. Ef erfingi útlags manns tecr iörð epter hann. en ármaðr oc yfersócnarmenn útlagan eyre allan. þá scal virða á fimtarstemnu þeirri er mönnum er til gör scullda sinna bæði iörð oc útlagan eyre. Sculo örvasar oc ómagar á þann lut hverfa fleire er betre þyckir. en böndr sculu bæði iörð virða oc útlagan eyre á fimtar stemnu þeirre er mönnum er gör til. oc láta bera vitni til fiár síns af útlagum eyre. En ef ármaðr tecr fé útlags manns oc átti hann enga iörð. þá sculu örvasar fé fylgia. En ef útlagr maðr á iörð oc tecr ármaðr ecki af fé útlags manns. þá scal hann oc ecki taca úmegð hans. eigi sculo ættborner menn í konungs garð ganga. ætla scal þeim fé oc atvinnu af útlögum eyre til þess er hit ellzta er fulltíða. er oc eigi meira en .v. aura vegna silfrmetna hveriu þeirra forlags eyre á .xij. mánaðom hverium. oc svá hvervitna er forlags eyrir er. en þat er hálfr .iij. eyrer[1] veginn.
14 (xiij.) Ef menn fara at búanda oc veita honom búrán. oc taca af honnm .iij. kýr eða .iij. fleira eða .iij. kúgilldi. þá verðr eigi fyrr at búráni en svá er tekit. nema hinn eigi eigi fleire en .iij. þá er þegar búrán ef ein er aftekin. þá scal ör fara oc hverr bera á hendr öðrum eða sekiz hann baugi. En ef menn fara epter oc finna þá menn með því búi oc láta þeir. þá scal höfðingi giallða .xl. mercr en hásete hverr .iij. mercr. En ef þeir standa fyrer. þá ero þeir aller útlager. hvárt sem verðr veitt. oc sár þeirra ógilld. En hiner aller helger er til sökia oc sár þeirra öll gilld.
15 Ef maðr bindr mann friálsan at ósynio giallde .xv. mercr konunge. oc hinum fullrétti er bundinn var.
16 (xiiij.) Ef ross lýstr mann eða hundr bítr eða naut stingr[2] mann eða svín höggr. þá scal sá segia afhendis ser er á. en ef hann gerer eigi svá. þá hefir hann svá alinn sem manns bana ef hann er beiddr áðr. En ef hann er eigi beiddr fyrir fimt. þá á hann ecki á því. en sú er fimt hans er hann er för til. Sá scal fara til er bitinn er oc beiða búanda hundsins. en búandi leggi á hælse svá at hinn megi taca. rindi frá ser oc seli í hönd þeim er bitinn er. En ef hann gerer eigi svá. þá er sem sá
- Jvfr. Cap. 14. G. 142. Cap. 15. 16. G. 147. 165.
