| Frostathings-Lov. (V.) | 179 |
10 (x.) Enn er svá mælt ef einn maðr eða fleire taca við bótom oc greiða framleiðis frændum. þá beiðiz þeir með váttom er hafa eigo slícs lutar or sem til þeirra kemr. En ef þeim er syniat oc gera þeir fyrer þá söc vandræði þeim er bötto. þá verðr sá tryggrofe er fé helldr fyrer þeim. oc svá sá er meire bóta beiðiz en til hans kemr af[2] þeim er helldr. oc gerer hann fyrir því vandræði at hann fær eigi þat er hann beiðiz um þat fram er hann á at taca. En sá er fé helldr bióði með vátta ef þeir vilia eigi upp taca.
11 En ef maðr kallar til bóta þá teli hann frændsemi sína. oc láte bera ef menn vito eigi áðr deili á. En sá cemsc eigi til bóta er síðan er föddr er mál er[3] trygt oc fé er upplyct í þeirri bót er hann stöði í ef hann være föddr.
12 (xj.) Ef vitni manns ferr til þings hvert vitni er. er víglýsing scal bera fram eða náttstaðar vitni. þá ef þeir möta mönnum er á þingi váro þá sculo þeir scírscota under þá er á þingi váro[4] at þeir villdu bera vitni ef þeir mætti koma til þings. þá scal þat vera at fullu ef þeir bera á næsta þingi. En ef þar scerr ör sem þingsboð scylldi. þá varðar þat búönðum ecki. en hinn firðan sic liði manna. En þó at bönðr siti heima um þat þing. þá varðar þeim þat allz ecki. en hinn hafe fyrirfarit sócn sinni at helldr ef menn vilia mæla um. En engi maðr fellr at máli nema ör eða maðr stemni manni þing. En ef maðr er veginn fyrer miðian dag eða drepinn eða særðr þá scal örvarþing vera samdögris ef sacarábere vill. oc fullt þó at um morguninn se epter ef sacar ábere nær. En ör scal fara þann dag allan er þing er oc allt til þess sól sezc. en at förum manni[5] þá scal örvarþing[6] á þingstað næsta.
13 (xij.) Ef fé manns verðr útlægt. þá scal ármaðr gera fimtar stemnu öllum mönnum á þingi er fé eigo at hinum er þat fé átti þangat er féit er. oc kome hverr þangat með váttom sínum. Slíca sculld scal hverr hafa brott sem vitni berzc til meðan fé vinz til. en ef eigi vinz fé tíl. þá scal öllum iamt bresta í oc scorta[7] aura alla iammarga sem til telsc af[8] iömnu fé. En ef ármaðr tecr fé manns upp fyrr en hann hafe gört mönnum stemnu til. þá sculo menn á næsta þingi ef þeir mego til komaz. nióta vitnis síns. En ef ármaðr vill eigi útláta þá sculo þeír beiða fiárens. en ef[9] hann lætr þá eigi laust. þá scal æsta böndr liðs til at fara at honum
- Jvfr. Cap. 12. Hk. 34. Cap. 13. G. 141.
