| 168 | Ældre |
sá er drepinn var á sun epter einn eða fleire eða dóttur skilgetna. þá tace þau svá arf föður síns sem faðer þeirra scylldi ef hann lifði. en ef ecki þeirra er til. þá taki sá er arfi hans er næstr hvárt sem er carl eða cona.[1] en hverr feðga sem annan drepr. eða bróðer bróður. þá fare fé hans sem scilt var áðan.[2] svá scal um konur iamscylldar sem um carlmenn. nema hann briótiz ur böndum þeim er hann var í settr fyrer sina öði oc tortrygð[3] leicr á.
32 (xxxi.) Ef maðr verðr óðr svá at hann brýzc or böndum oc verðr hann manns bane. hann scal fara af landi. síðan hann er heill oc hafe fé sitt allt. oc hafe hálfsmánaðar grið um sumarsdag en mánaðar um vetr. En ef menn siá öði á manne. þá bindi sá er vill at orsekiu oc hafe til þings oc bióði frændum. leysi þar oc segi af sína ábyrgð. en öllum óðom[4] mönnum eigo menn vörð at veita at orsekiu. en óðr maðr er ómagi arfa síns.[5] en hann verðr[6] eigi ómagi arfa sins fyrr en hann veit at hann er óðr oc hann má koma höptum á hann ef hann vill. En ef sakarábere kenner þat arfa hins óða at hann villdi eigi varðveita. hallði fyrir eins eiði. En ef óðr maðr særer mann. þá scal hann uppi láta sárbötr oc læcnes fé. en konungr á ecki á því. Nú er þat því at eins óðs manns verk ef hann brýzc or böndum oc vitu[7] menn þat.
33 (xxxij.) Ef kona vegr mann. þá eigu frændr hins dauða kost[8] at drepa hana[9] ef þeir vilia. ef hon ferr eigi á braut fyrir fimt á sumarsdegi. en hálfs mánaðar á vetrardegi.
34 (xxxiij.) Maðr hverr til þess hann er fimtán vetra gamall þá er hann úmage. en ef sá maðr drepr mann. þá scal sá hafa fé sitt allt oc fare á braut af landi. fyrir fimt á sumarsdegi en .ij. vicna á vetrar degi. En ef hann sitr yfir þá stefno. þá er hann útlægr oc fé hans alt. En nefgilldis menn oc bauggilldis menn sculo fylgia ómaga af lande at orsekiu í konungs velldi annat oc vista þeim þar.
35 (xxxiiij.) En ef cona drepr búanða sinn eða ræðr hann fyrer illzcu sacar þeirrar at hon hefer legit með manni eða hyggr til. þá se hon ógilld frændum hins dauða. hvárt sem þeir vilia meiða hana eða drepa. en fé hennar gangi í[10] fullar bötr ef
- Jvfr. Cap. 33. G. 159. 190. Cap. 34. G. 190. Cap. 35. Hk. 22.
- ↑ Dette Ord staaer mellem ( ) i b. f., ligesaa i d., hvor Parentheserne ere tilf. af Arne M.
- ↑ á þann — f.
- ↑ tortrygg — b. c. d. f.
- ↑ öðrum — b. f.
- ↑ sinna — c. e., ogsaa d., men rettet af Arne M. til síns.
- ↑ er — c. e., ogsaa d., men r. af A. M. til verþr.
- ↑ viti. — b. f.
- ↑ kost — mgl. b. f.
- ↑ hana indsl. i ( ) af Arne M. i d.
- ↑ í — mgl. f.
