| Frostathings-Lov. (IV.) | 159 |
segia til. svá scal þræll oc ambátt bera heimsócnar=vitni um sem fríáls maðr. oc svá .viij. vetra gamall maðr sem ellri. En sá[1] er heímsocnar=vitni bersc á hend. sá er bane at sannr oc sýnn. oc eígi eiðum undan förast. nema því at eins at hann hafe svá fiarre staddr verit á því dögre[2] er víg var vegit at hann mátti eigi samdögris[3] tvívegis fara til vígs oc í frá. oc væri hann staddr á þingi eða at kirfio eða at samcundo eða á scipe .xij. æro eða lengra. þá bere þeir .xij. þegnar hann undan bennd er þá voru með honom stadder friálser menn oc fulltíða. en ef hann var i engom þeim stað staddr. kome fyrir. sic járnburði ef hann náer eigi með eiðum undan at förasc. en ef þau mego eigi á þingi segía. þá sculo bera .ij.[4] menn oc bóca sögu þeirra á þingi. en ef maðr er særðr oc ma hann mæla þá er menn hitta hann. þá scal sá vera bane er hann segir fyrst á hendr ef hann mæler af[5] viti oc má hann kenna hann oc saga hans kemr bókat[6] á fyrsta þing. nema hinn[7] scíri sic með iárnburð.
6 (v.) Þat er þar næst ef menn fara .iij. á scipi saman oc verðr svá illa at einnhverr þeirra höggr annan. þá scal leggia upp árar sá hinn þriði þeirra lafmaðr er af vallde.[8] Nú verðr þeím þat fyrir er[9] þeir koma at landi. at þeir scera báðer örvar. oc báðer koma þeir til þings. þá scal at söcum hyggia. oc bere sá fyrre járn er arfi vill. oc beri[10] þo báðer ef báðer synia. en sá er sannr verðr at fare útlagr.
7 (vj.) Ef maðr er drepinn til ðauðs þá á sé vcra bane er vígi lýsir á hendr ser. en lýst scal vígi samdögnis[11] innan fylkis oc nemna sic á namn oc náttstað sinn oc herað þat er hann er or. oc lýse til friáls mannz oc til réttnámz[12] mannz. þá scal á örvar þingi koma náttstaðr manns fram. or þat scal búandi sveria er hann var at um nottina. oc[13] hann kallaði sic svá á namn. en víglýsing scal segia til á þingi. en ef maðr vill eigi bera viglýsingar vitni eða sveria náttstað. þá fare til bauggilldismaðr einnhverr veganda oc gere honom stemno til at bera annattveggia af eða á á fimtar[14] þingi. En ef þeir vilia huárki bera af ne á. þá ero þeir sekir .iij. morkum hverr þeirra. hafe hálft sá er söker en hálft konungr oc nióte enskis vitnis oc bere ecki vitni oc fare réttlaus. oc svá um öll önnor vitni þau er skírskotat
- Jvfr. Cap. 6. G. 171. Cap. 7. Hk. 27. G. 156.
- ↑ maðr — tilf. c. d. e.
- ↑ a þeim degi — c. d. e. I d. er degi af Arne M. rettet til degne.
- ↑ samdögnes — d. (rettet af Arne M. fra samdögres).
- ↑ Saaledes ogsaa Hk. .iij. — c. e. samt d. oprindelig; her er det ene i bortranderet.
- ↑ í — c. d. e.
- ↑ bócuð — c. e.
- ↑ hann — c. e.
- ↑ valle — c. samt opr. i d. e., men senere rettet til vallde.
- ↑ at — b. f.
- ↑ böte — c. Rettet derfra af Arne M. til bere — d.
- ↑ samdögris — c. e. Rettet derfra af Arne M. til samdægnis — d. Saaledes oftere.
- ↑ ættnamz — c. ligesaa d. opr., men rettet af Arne M. til rettnamz. rætz nafns — Hk. (feilagtigt).
- ↑ at — Hk. (rigtigere).
- ↑ fimta — b.
