Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 126.jpg

126

Ældre

einn ef maðr lögfestir mat sinn fyrir útlagum manni oc kallaz þá friðhelga fé sitt konungi. Sá er annarr lutr at menn kalla bolöxar gilldar oc vilia eigi öll fólcvápn eiga. Sá er hinn .iij. at menn föða útlaga^[1] menn oc vilia engo^[2] konungi fyrir svara. Sá er hinn .iiij. er menn beriaz oc sættaz þeir sín í milli at þar á konungr ecki á.^[3] Sá er .v. lutr ef maðr tecr þióf oc fær hann sitt af honum. at þar á konungr ecki á hvárki á þíófinum ne hinum er lausan let þiófinn. En þá ero þat .ij. lutir er eigi varða miðr siálfum yðr búöndum en konungdómenum. at ef boð verða eigi rétt boren oc falla því lögscil manna niðr at^[4] ármenn fá eigi rannsacat. oc annarr at menn hafa eigi réttar sciöppur oc vágir i heraðum. Nú vilium ver þessor^[5] rangendi með engu móti lengr þola. oc vilium ver at þar standi um þessor^[5] mál sem allar lögbökr vátta í landinu.

Um þýfsen.

22   En þessar réttarbötr gáfum ver Þröndum þá er þessor^[5] scipan var upplesin oc handtecin á Eyraþingi. at ef maðr verðr af þýfscu útlægr.^[6] þá scal sá taca fé sitt^[7] með váttum er stolinn var. oc síðan rétt sinn af fé þiófsins ef til er eptir því sem hann er maðr til.

Um férún.

23   En ef maðr rænir menn^[8] fé sínu eða föngum. þá taki sá fé sitt með vitnum er ræntr var oe kostnað sinn svá mykinn sem hann kostar eptir ferð sína. oc .xij. aura í rett sinn. en konungr taci slícan ránbaug^[9] sem áðr er í logum mælt. Svá vilium ver at se sem búöndum er högligra. at sökia helldr á skipreiðu þingum en á fylkís þíngum bæði várn rétt oc siálfra sinna.

Um kono.

24   Ef kona verðr saclaus börð. þá se hon gilld bæði konongi oc karli. ármaðr taci oc sinn rétt eptir því sem hann er burðum til.

Her hefr upp oc segir í hvessu marga staði Frostoðings boc er scipt.

25   Bóc þessi er á ero scýrð Frostaþings^[10] lög höfum ver skipt í .xvj. staði oc hefir hverr lutr þá botcu í ser er nöckor líkindi hefir hverr við annan eptir því er ver máttum næst þessum hætti gæta. svá at eigi brygði hinni fornu scipan er á Frostoþingsbóc hefir verit. En fyrr höfum ver bócinni scípt í fleiri staðí. oc greínt þat lutanna ámeðal sem ver máttum af hveríu emni hverr er. at þeim væri auðvelldra^[11] at finna. þá sem þeir villdi er ádr er scípan úkunnig á bóc. oc eigi vítu hvar hverkis scolo leita. oc scýrir nú í öndverðu af hveriu emni hverr lutrinn er. En síðan greinir

1. útlenzka — e.
2. eigi — b. enge — a. c. d. f.
3. 3die og 4de Punkt ombyttes i b.
4. at — mgl. f.
5. þessi — c. e.
6. útlagr — c.
7. sitt — mgl. b. c. d.
8. mann — c. e.
9. rangbaug — a. b. c. d. e.
10. Frostoþings — b. c. e. f.
11. auðvelldara — c. e. f.