| Gulathings-Lov | 89 |
við mic domstefnu. en þa er rettr er domr. þa scal ec fram fora vitni mitt þat hvessu ec at forsogn svaraða. en þau onnor hvessu hann kvadde mic at ec kvað nei við iorðu. oc ec hevi þa iorð sellda. þa scal ec riuva við hann dom. oc lata upp risa dömendr mina oc lyða eigi a vitni hans. En ef ec læt dom sitia oc lyða a vitni hans. oc berazt hanom þau at fullu. þa bitt ec mic við doma þria. En ef hann fær iorð a þeim domom sotta. þa scal ec mina firi selia iammicla sem ec misver. hallt ec doma firi iorðu annars mannz. Nu ferr hann at hitta þann er ec hafða hanom sagt til kaupa mins með vatta sina. oc spyrr hann ef hann hever iorð þa keypta er oðal er mitt. oc er hevi brigð a borna. Hann a þa kost at svara þvi er hann vill. En ef hann þvi svarar. at hann hever loget at þer. ecki a ec i þeirri iorðu. Hann scal þa skirskota undir vatta sina oc fara aftr i þann fiorðong er su iorð liggr i. er hann brigðir. þa scal hann þing kenna. oc a þat þing fara með vatta sina. þa fyrsta er hann at forsogn hafðe er han kvað nei við iorðu. oc kvaðzt hava þa iorð sellda. en þa aðra er hinn kvazt eigi þa iorð hava keypta. Hann scal þa fram föra arova sina þria. oc oll sannaðar vitni slic sem hann skylldi fram föra a dome. En þar eigu þeir ecki vitni i gegn at föra er nei kvaðo við iorðu þeirri. Enn hann scal þa þingmenn doms biðia at meta vitni hans. en ef þan metazt at fullu. þa scolo þingmenn hanom iorð döma. oc veita hanom vapnatac til þess at hann knege veria iorð sina logum oc dome. oc hava verðlausa lengr maðr sva misverr.
268 En ef hann þvi svarar at forsogn. at þu fær þa iorð eigi af mér. nema þu af mér dauðum drager. Hann scal hanom þa heim stefna. oc fara til hus hanom með kvoðu vatta. oc kveðia hann iarðar þeirrar. En hann gerer hanom eigi dóm at festa. hann biðr hann heima væra hindar dax of morgon. þa scal hann þar koma með kvoðu vatta sina aðra en fyrr hafðe hann. þa er vel ef hann ma baða fa. En ef hann ma eigi aðra[2] fa. þa scal hann annan mann fa frumvátt. en annan hinn er fyrr hafðe hann. oc kveðia hann enn iarðar. En ef hann vill eigi enn dóm festa firi. Hann scal biðia hann heima væra meðan hann rör firi utan marreins bacca æða gengr firi utan garð. Hann scal þa enn aptr fara til hús hanom. oc kveðia hann enn hit þriðia sinn oc fa ser annan vátt nyian. en annan hinn er fyrr hafðe
- ↑ Saaledes synes det at være skrevet i Mbr.; dog er ö ikke ret tydeligt. I Arn. Ms egenh. Afskrift staaer: „forsogn“; og ligesaa i C. A. M. 306. f. og 66 qv. samt i C. Thott. 2083. qv.
- ↑ Her har oprindelig i Mbr. staaet: „baða“; men dette Ord er overströget, og ovenover skrevet med samme Haand: „aðra“. Arne Magnussön har i sin egenhændige Afskrift forandret dette hele Sætning saaledes: “þa er vel ef hann ma aðra fa. En ef hann ma eigi baða fa”. C. A. M. 306 f. og C. Thott. 2083. qv. som Mbr. efter Rettelsen; saaledes ogsaa C. A. M. 66. qv. oprindelig, men her har en anden Haand med lysere Blæk senere sat et a over „aðra“ og b over „baða“, hvorved den samme Læsemaade fremkommer som i Arne Magnussöns egenhændige Afskrift.
