| 86 | Ældre |
kaupir. Nu tecr maðr marcteina[1] upp ef standa. oc setr niðr i öðrom stað. oc forer a lut hins er mote hanom a. þa er hann þiofr at.
265 Andsvor[2] vallda oðals brigðum. doms er hverr maðr verðr firi sinni iorðu at hava. En ef maðr vill oðal sitt brigða þa scal hann fara til hus hanom um haust. er garðe er um loket at vetrnottom. oc segia hanom firi iorðu þa með vatta tva. er hann vill brigt hava. hann scal þat gort hava firi nott hina helgu. hvarge sem hann hittir hann með vatta tva. Eigi þarf hanom heim at stefna. hann a hanom kost svor at veita þau er hann vill. hann ma sva svara. þu segir mér firi iorðu þeirri er þu átt ecki i. ec a þa iorð at eign oc at oðrle. oc ver ec þa logum oc dome. Ec ma þvi oðro svara. at ec hevi þa iorð sellda. Ec ma þvi hinu þriðia svara. þu fær þa iorð alldrigi. nema þu af dauðum drager.
266 En ef ec þvi svara. at ec ver þa logum oc dome. þa scal stefna hanom heim. hvi ner sem hann vill milli iola oc fosto. manne hverium[3] er bui sinu byr. biðia hann heima væra i andvege sinu. Allr dagr at stefnu at upvesande solo. En ef eigi hittir hann heima þa scal hann gera hanom stefnu. oc leiðar lengd scapa hanom heim til heimilis sins. En þa scal hann fara oc fa sér vatta. þa menn er oðalborner ero. En kvoðu vitnis a engi maðr oðrom at synia. nema seckiasc vili aurum .iij. við ærendreca konongs. En þa scal hann fara með vatta þa til hus hinum er hann hever heim stemt. oc koma þar at stemnu degi. oc kveðia hann iarðar oc oðals sins. En hann scal hanom þvi svara er hann at forsogn svarade. at þu kveðr þeirrar iarðar er þu átt ecki i. ec a þa iorð. oc ver ec þa logum oc dome. oc festi ec þer dóm firi. En hver maðr a dóm at festa frialsra manna ef eigi er boande heima. En ef eigi ero þar frialser menn heima. þa scal huspreyia hans dóm festa. inni a hann dom at festa. en ef hann út rennr. oc vill leita við hann svica. þa scal efter hanom renna. oc bioða hanom domfestu uti i garðe. En ef hann ór gengr garðe aðr hanom se domr festr. þa seckir hann hinn er hann kvaddan hafðe at aurum .vi. Nu scal hann sva hyggia at heimstefnu sinni. at domr hinn fyrsti verðe eigi a helgum degi. En ef sva verðr þa er sokn hans unyt. er sökia scal. Nu er þar domr festr oc fimtar nafn a dome með þeim. þann dom scal a sycnum dogum hallda. oc sva kvoð veita. En
- Jvfr. Cap. 265. 266 F. XII. 6–8.
- ↑ Saaledes i Mbr.; udentvivl en Skrivfeil for: „marcsteina“, hvilked Ord A. M. hat optaget i sin Afskrift, ligesom og Cod. A. M. 306. f.; hvorimod C. A. M. 66 qv. og C. Thott 2083. qv. læse som Mbr.
- ↑ Bogstaven A i dette Ord er i Mbr. större end de sædvanlige Capitel–Initialer.
- ↑ Her har i Mbr. först været skrevet: „sinu“; men den gamle Afskriver hat igjen overstreget dette Ord og over Linjen skrevet: „hverium“ for at indskydes i Stedet.
