| 64 | Ældre |
164 Nu hever maðr oðz mannz vig vigit. vigr sunr faður. æða faðer sun. æða broðer broðor. æða systkin eitthvert. æða vigr barn moðor sina. æða moðer barn sitt. þa firi vigr hann arve þeim er hann atte at taca. scal sa þann arf taca er nestr er þa. oc helldr scal konongr hava en hann. En hann være i lande oc gange til skrifta oc have sitt allt.
165 Nv ef horn. æða hófr. æða hundr verðr mannzbane. segi afhent sér. En ef hann föðer siðan domr kömr a. giallde .xl. marca. En ef hann kveðr nei við. syni með lyritar eiði. fellr til .xl. marca. oc giallde giolld frendum.
166 Nu vigazt menn at. oc sia menn til deilldar þeirra um ár. æda uföror. oc megu þeir eigi menn kenna. Nu er annar sva hoggvinn at hofuð er af. æða heili a iorðo. æða ryggr i sundr. æða hendr af baðar. þa hever sa deilld hafða. þvi at engan mann matte hann siðan hoggva. þa er hin friðheilagr.
167 Þat kalla menn flox vig. ef menn gangazt at floccom tveim oc beriasc. þeir scolo giallda .xl. marca er vig vekia. en hinir eigi er hendr sinar veria. oc vitu þat vattar. En ef þeir þrasc a oc latasc hvarger fyrri hevia. þa scolo þeir giallda giolldum aftr frendum. oc .xl. marca kononge. af hvaromtveggia flocke.
168 Ðat er flockr er .v. menn ero saman. æða fim fleiri. Nu renna menn at öðrom. oc verðr einn særðr oc fǽr bana af. þa scolo þeir gera einnhvern mann at vigi sannan. æða giallda .xl. marca kononge oc giolld frendum.
169 Nv telgia menn tveir tre eitt. oc rytr öx or hende manne. oc fær hinn bana af. Nu ef hann er mælande muðr er menn koma til hans. þa scal hann orðe raða. vere þvi at eins vaðaverc ef hann vill. Nu ef hann er eigi mælande muðr. þa scal ervingi orðe raða.
170 Nu vigr maðr armann konongs. þa scal giallda hann aftr .xv. morcom. nema hann vigi hann firi borðe konongs. þa er hann veitir hanom. þa er hann utlagr.
- Jvfr. Cap. 164. F. IV. 32. Cap. 169. F. 26–28. Cap. 170. F. IV. 57.
- ↑ De sidste 2 Bogstaver af dette Ord, ligesom og Slutnings-Bogstaverne af der forudgaaende: „værðr“ ere bortskaarne ved Membranens Indbinding.
