| Gulathings-Lov | 61 |
verðr handnuminn i þeirri rás. þa helgar hond hann til þings oc þeðan til bana. Have frendr sins dauða at hallda hann ef þeir vilia. oc hallde hann til þings. ellar före armanne konongs. hann er seccr .xl. marca. ef hann vill eigi við taca. Lendr maðr scal við taca. ef eigi er armaðr til. hann scal oc giallda .xl. marca. ef hann tecr eigi við. Nu scal armaðr konongs æða lendrmaðr fa bana til. ellar giallda .xl. marca. þat fe eigu böndr at hava er armaðr scal giallda. En konongr þat fe halft. er lendr maðr scal giallda. en böndr halft.
153 Nv rennr mannzbane til skips. þa ma maðr at usecku skiota út efter hanom ár. æða austker. æða styri. æða skutpiliu. æða einnhvern grip þeirra. oc eigi fleiri. En ef hann gerir maira at. þa flytr hann untlagan mann. oc liggr hanom við .xl. marca.
154 Ðat[1] heitr floccr er .v. menn ero saman at fæsta koste. Nu ganga menn fiorer at gotu saman. oc verðr þar einn mannzbane. oc verðr þar einn mannzbane. oc vigr at öðrom sinum förunaut. þa er sa mannzbane er einn er a sinu male. ef þræll er i for með þeim. þa er hann mannzbane ef þeir vilia hanom kenna.
155 Ðat er nu enn þa at menn ganga þrir at gotu saman. þa vigr einn þeirra at oðrom. þa liva þar tveir efter. segir hvarr sogu a hendr oðrom. þa ero þeir baðer banar. Nu söker annarr þeirra þing. en annarr eigi. þa er sa bane þing flyr.
156 Þat er nu enn at menn hittasc a uti at gatna mote. oc verðr annarr öðrom at bana. nu er[2] sa mælande muðr er menn koma til hans. þa er sa bane er hann segir sogu a hendr. nema vitnit micla hialpe hanom. Nu lysir maðr vigi a hendr ser. þa ero þeir baðer banar þo at eitt se sár a hinum dauða. Maðr lysir vigi at skilum. þa scal hann ganga þingat fra vigi sem hann vill. oc lysa at nesta husi. nema þar se inni firi. nefgilldismenn. æða baugilldismenn. æða namagar hins dauða. Ef þeir ero þar. þa scal hann ganga um þat hus. oc til annars hins nesta. nema þar se enn slict firi. þa scal ganga til hins þriðia hus. oc lysa þar vigi hvatke monnum sem inni ero. Callasc hvarke ulfr. ne biorn nema sva heiti hann. þa segi hann iartegnir a hendr sér oc nemne natstað sinn. A orvarþingi scal viglysingar vitni bera. oc ma þat einn maðr at fullu bera. oc sva ma hann bera sogn hiuna sinna. Rað mat þu
- Jvfr. Cap. 156. F. IV. 7.
