| 50 | Ældre |
erfða tale við hann. er andaðr er ór leysings kyninu. þa skal hinn er ór skapdrottens kvisl er. taca til niunda knes fyrr en undir konong gange. þo at sa se hinn atte er andaðr er fra leysingianom.
107 Su er hin .xv. giaferfð heitir. ef karlmaðr[1] gefr arf sinn um sinn. þa ma hann riuva. oc geva annat sinn a þingi. oc scal þa hallda. En ef kona gefr arf sinn. þa ma hon riuva. oc sva annat sinn. oc geva þriðia sinn. oc scal þa hallda.
108 Sv er hin .xvi. er heiter branderfð. ef maðr tecr mann a hond sér. at liufu oc at leiðu. oc föðer hann til brannz oc til báls. kveðr at forno male.
109 Su er hin .xvıi. er heiter huskarls erfð. ef maðr leisir þar huðfat sitt um haust. sem hann batt um vár. Nu verðr hann dauðr. þa scal hann [2] fe hans hallda vetr .iij. Ef þa kemr eigi erfingi til. þa a hann allt ef .iij. mercr ero æða minna. En ef meira er. þa a hann halft en konongr halft.
110 Sv er hin .xviii. er heiter landerfð. ef maðr byr a iorðu mannz. oc verðr þar dauðr. þa scal hann hallda fe hans vetr þria. þa ef eigi kemr ervingi til. þa a hann allt ef .iij. mercr ero. æða minna. ellar a hann halft. en konongr halft.
111 Su er hin nitianda er skiperfð heiter. ef maðr andasc a kaupskipi. firi heðan mitt haf hvernveg er hann stemnir ór Norege. þa a konongr fe hans halft. ef meira er en .iij. mercr. En ef hann andasc firi handan mitt haf. þa a styrimaðr allt ef eigi kemr ervingi til innan þriggia vetra. En ef felage hans er innan borðz. þa a hann at hallda. en styri maðr eigi. Nu liggia þeir i landfestum oc deyr hann i tialldbuðum. hallde landzdrottenn allt þat er eigi er bulca bundit.
112 Su er hin .xx. er felaga erfð heiter. er menn eigu baðer einn sioð saman. oc andasc annarr. þa a hann at hallda er livir. oc hava ef eigi er meira en .iij. mercr. En ef meira er. þa a hann halft. en konongr halft. ef ervingi kemr eigi til. innan þriggia vetra.
- Jvfr. Cap. 107. F. IX. 4. Cap. 110. 111. F. IX. 5. 6.
